Ik word een beetje schijtziek en vooral verdrietig van commentaar op een logje en dan vooral nog erger van anoniem commentaar.
Dat je een mening hebt is helemaal oké maar zet dan je naam erbij, anonieme reacties plaats ik niet.
Gisteren moest iemand (anoniem dus) even kwijt op mijn stukje over rust van afgelopen zondag dat de meeste mensen het juist FIJN vinden als de kinderen thuis zijn.
En dan wordt ik pissig hè mensen , pissig omdat zo iemand impliceert dat ik het dus niet fijn vind als de kinderen thuis zijn.
Kijk als anonieme gast kan je me ook een vraag stellen: Vind je het dan niet fijn dat de kinderen thuis zijn?
Dan kan ik antwoorden en zal je nog verbaasd zijn over mijn antwoord.
Er zijn soms momenten in het leven nl dat je rust nodig hebt , dat je zo erdoorheen zit dat je niet leuk kan zijn, dat je alleen maar kan janken en dan stuur je je kinderen weg omdat ze niet bij een jankende moeder hoeven te zitten de hele dag, omdat ik ze niet ongerust wil maken, omdat ik wil dat ze niet bezorgd zijn , omdat ik wil dat ze een leuke zondag hebben.
Dat zijn een paar redenen en nog veel meer maar dat ga ik allemaal niet in een blog zetten omdat het niemand ene reet aangaat dat ik hier zit te janken op de bank of waarom en omdat ik mijn diepste gevoelens hier niet neerzet.
Maar het is zeker niet zo dat ik dus liever de kids kwijt ben.
En ik ben ooit eens bijna mijn jongste kwijtgeraakt toen ze twee maanden oud was , die vond ik blauw in bed, was gestopt met ademen, ik heb met dat kind in mijn armen gestaan in de woonkamer wachtend op de huisarts , uiterlijk rustig omdat er nog een van 3 en 5 bij me stonden maar van binnen krijsend dat mijn baby niet dood mocht gaan dat kon niet , ik werd gek van binnen , ben daarna nog 3 weken in het ziekenhuis geweest met haar dag en nacht, ik ging alleen naar de wc als er iemand was want ik liet haar niet 1 sec alleen , de drs hadden me gezegd dat het een baby was met aanleg voor wiegendood , erna heb ik haar nog 2 jaar lang ALTIJD bij me gehad, nooit is ze bij een oppas geweest , nooit 2 jaar lang niet, ik waakte over haar als een leeuwin over haar welp , ze sliep daar waar ik was , never nooit in haar bedje boven overdag en 's nachts in een bedje naast mijn bed : 2 jaar lang omdat ik haar geen seconde alleen durfde te laten , dus angst om je kind te verliezen , ik ken het DUS HOU TOCH (*&^%$#$%^&*() OP TE ZEGGEN DAT IK NIET WEET WAT HET IS . Twee jaar lang ben ik niet weggeweest, niet naar de film, uiteten niets, alleen als ze mee kon.(en nu roept er vast iemand dat ie dat 3 of 4 of 9 jaar lang heeft gehad dus wat zeik ik nou, ik zeik niet want ik wilde niet van haar weg, ik deed het met liefde ) Na die twee jaar heb ik moeten leren los te laten , geloven in het feit dat ze gezond was, dat ze het alleen ook wel kon , dat ik wel eens een keer weg kon een middag of een uurtje en dat was nog verrekte moeilijk dat leren loslaten.
Toen ik ging scheiden jaren later kreeg pa een weekend regeling en mensen dat was de 1e keer dat ik een weekend zonder mijn kinderen was, in die 10 jaar dat mijn zoon oud was ben ik NOOIT 1 nacht bij ze weggeweest. Dat weekend heb ik mijn ogen uit mijn kop gejankt omdat ik de kinderen zo vreselijk miste en wat riep toen iemand? Dat wilde je toch zelf, jij wilde toch scheiden? JA INDERDAAD MAAR DAN MAG IK DUS MIJN KINDEREN NOG WEL MISSEN !
En dat bedoel ik dus mensen je kan altijd wel iets roepen waardoor je de ander zijn ding afkraakt of afkeurt .
Moet ik dan nu roepen tegen mensen die een weekend weggaan zonder hun kinderen dat het waardeloze ouders zijn, dat ze alleen aan zichzelf denken ? Pfff nee zeg een ieder doet het op zijn manier , hoe hij/zij denkt dat het beste is .
En dan nog eens iets, mensen lees toch eens tussen de regels door, neem niet alles zo to the point , zo serieus , ik schrijf hier dingen op in een opwelling omdat ik er op dat moment even zo over denk of voel en overdrijf ook vaak .
Maar er is meer , er gebeurt meer in mijn leven dan dat ik hier opschrijf, er gaat meer in mij om dan je hier leest, dus denk toch niet steeds dat je het allemaal wel weet hoe het bij mij zit en speelt want je weet er geen bal van .
En lees en laat ook de goede dingen eens tot je doordringen ipv je alleen op het negatieve te focussen. Lees je niet dat ik niet naar bed ga voor die vervelende puber in zijn bed ligt omdat ie is gaan stappen, nou als ik het zo' n **** kind zou vinden dan zou ik niet wachten maar lekker met mijn ongestelde ik naar bed gaan en slapen . Of dat ik ruzie maak met de juf omdat ik dochterlief de best mogelijke kansen gun in deze wereld en het kind naar een bepaalde school wil? Nee dat lees je allemaal niet omdat je je ^&**(&^%$^%^& alleen op het negatieve focust BAH.
Dan wil ik (ja ik ben toch bezig en moet ongesteld worden, dus dan weet je het wel) nog even kwijt dat klagen hoort bij het leven, iedereen klaagt , ook over de meest onbenullige dingen.
Ik krijg te horen dat ik niet moet klagen omdat ik gezond ben, dus ik mag eigenlijk pas klagen als ik kanker heb en in een vergevorderd stadium zodat er geen hoop meer is , dan mag je klagen.....want ja kanker met genezing dan kan je toch ook niet echt klagen toch? want je geneest , er zijn altijd mensen die genezen niet. Of moet je als je stervende bent ook niet klagen want je hebt toch een mooi leven gehad?
Dus mensen als je nog eens klaagt over een keelontsteking, hernia, pijn of wat dan ook: kan niet ben blij dat je gezond bent verder en niet stervende !
Dan mag ik niet klagen over mijn kinderen want ik heb ze nog , dus je mag alleen maar klagen over je kinderen als je er een of meerdere verloren hebt en voor de rest mond dicht?
Dus ouders die met hun handen in hun haren zitten met kinderen die vervelend zijn of erger: die ontsporen, stop met klagen je hebt ze ja, ben toch blij dat je ze hebt.
Dan zijn er nog moeders die moedergevoelens hebben maar nooit een kind mogen krijgen die zeggen dat andere moeders niet moeten klagen over zwanger worden, zwanger zijn, ivf en de hele shit want je krijgt/hebt toch een kind ? Dus hou op met zeiken , dan mag je dus als moeder die een kind verloren heeft ook niet zeiken want je hebt er tenminste een gehad.
Dan mag je niet klagen over wat dan ook want ik heb het financieel goed volgens iemand , oke dus ik mag niet klagen dat ik het koude weer meer dan zat ben bv want ik heb het financieel zo goed? En wie denkt hier dan te weten dat ik het financieel zo goed heb? Is diegene helderziend of zo? Wat weet je er nou van eigenlijk?
Je weet er geen fuck van dus stop zelf eens met klagen over anderen .
En klagen over je benen mensen dat die te dik te dun te sinasappelig of wat dan ook zijn? schei toch uit zeg je hebt benen ben blij dat je ze hebt er zijn mensen die hebben ze niet of kunnen ze niet gebruiken. Zie je zo is er altijd wel iets.....
En dat dit even duidelijk mogen zijn: Ik begrijp het wel van die mensen , als je je kind bent verloren heb je geen zin dat een ander klaagt over zijn kind , en het is veel makkelijker om je frustratie dan lekker op een ander bot te vieren en boos te zijn want dan hoef je die pijn even niet te voelen , en ik zou hoogstwaarschijnlijk ook wel zo reageren als ik mijn kind zou zijn verloren of dat ik een ziek kind heb of als ik kanker zou hebben of of of dus er is wel degelijk begrip hoor van mijn kant . Het is nu eenmaal zo dat dingen zo gaan in het leven en een ieder heeft zijn eigen misere, ik ben me daar heel erg bewust van en 7 gezonde kinderen nu wil niet zeggen dat ons niets kan gebeuren
En zo meent iedereen dat ie wel een reden heeft om de ander de mond te snoeren. Mensen mensen ik word er zo moe van .
Er is altijd wel wat , er is altijd erger, er is altijd beter. Respecteer de ander toch eens en neem niet alles altijd zo fucking serieus wat iemand schrijft of denkt, het zijn momentopnames.
En wat ik zo bizar vind die mensen die dus zo hard roepen dat iemand eens moet ophouden met klagen die klagen dus zelf ook .
Zo ik heb gesproken , ook dit kan je weer allemaal volledig uit zijn verband rukken , volledig anders interpreteren dit stukje , ga je gang als je namelijk eenmaal iets denkt te weten over iemand, kan diegene je toch niet overtuigen denk ik .
Maar leer eens een vraag te stellen , dat is zoveel beter, vraag eens wat ik bedoel, vind of wat dan ook........Laatst had ik hier een vragenstukje geplaatst vraag dan eens wat ik denk of voel over iets ipv maar te suggereren dat je het allemaal wel weet.
Maar nee dan hoor je ze niet, dan vragen ze niks, maar achteraf roepen of gillen dat kunnen we wel...
Ik heb een blog , ik schrijf onder mijn eigen naam , had het ook anoniem kunnen doen wat er ook vele doen maar nee ik schrijf onder mijn eigen naam , plaats dan ook een reactie onder met je naam ipv anoniem .
Doodmoe word ik van al die mensen die denken het beter te weten . Ik word er ook verdrietig van want het beeld wat men dan schetst van mij klopt niet en je kan je niet eens verweren tegen dat soort dingen.
En mijn kinderen die weten gelukkig wel wat en wie ik ben en hoe de dingen hier worden opgeschreven want daar praten we gewoon over namelijk , die vragen dingen, die leg ik dingen uit, die weten zelf ook wel als ze strontvervelend zijn maar ze weten ook dat ik van ze hou en er altijd voor ze zal zijn .
O ja en niemand is natuurlijk verplicht hier te lezen , dit is mijn uitlaatklep, mijn ding .
Ondertussen ben ik het wel flink zat aan het worden dat men maar denkt te weten hoe ik ben etc en al dat anonieme commentaar . Bloggen is leuk , ik heb de meest bijzondere vrouwen ontmoet dankzij de blog , het is echt zalig om je sores (die geen echte sores is want ja ja er is altijd erger maar toch) om dat te delen maar zo word het wel een stuk minder leuk.
Ik ben er hard over aan het denken te stoppen of een slot erop te zetten .
Ik heb nl geen zin in hetzes die men denkt te moeten gaan houden ...
Mijn lief zegt nog even dat ik ook even moet melden dat cynisch schrijven gewoon mijn stijl is van schrijven maar dat jullie dat allemaal niet zo letterlijk moeten nemen .
