Ik denk dat ik redelijk relaxed ben over het geheel genomen.
Mij maak je niet zo snel gek en ik maak mezelf ook niet zo snel gek.
Zo kan het me echt geen ene reet schelen wat anderen van me denken (dat is wel eens anders geweest) maar dat komt uit mijn jeugd vandaan denk ik.
Mijn ma riep altijd als je iets deed wat niet door de beugel kon of je schreeuwde of weet ik veel wat: "wat zullen de mensen/buren wel niet denken?"
Nou laat ze lekker denken dacht ik dan.
Ooit in mijn pubertijd en ook een tijdje erna wilde ik altijd pleasen , door iedereen leuk gevonden worden en aardig en met NIEMAND ruzie op de hele wereld. Ja, droom lekker verder , dat kan niet , dat bestaat niet.
Nu maakt het me niet meer uit, vind je me niet aardig , nou dan vind je me toch niet aardig, zal me worst wezen. Ik vind ook niet iedereen aardig hoor, er zijn genoeg mensen die ik helemaal niets vind maar die zoek ik dan ook niet op, die laat ik links liggen, die negeer ik. Daar besteedt ik geen aandacht nog energie aan.
Er zijn ook heel veel mensen die ik wel heel erg leuk vind maar de tijd niet voor heb of gewoon het komt er niet van of ze wonen een eind uit de richting dat soort dingen , dat is best jammer want als je ze dan weer ziet is het altijd weer gezellig.
Verder heb ik een paar echte vrienden die ik dan ook in ere wil houden en waarvan ik hoop dat die vriendschap nooit voorbij gaat .
Maar goed ik had het dus over dat het me niet kan schelen of je me wel of niet aardig vind.
Wat ik wel heel raar vind is dat je dagelijks mijn blog leest als je me niet aardig vind, waarom zou je dat doen? Wat heeft dat voor zin? Vind je het dan leuk om je dagelijks te ergeren aan me? Ben je een beetje sadomaso dat je elke dag jezelf wil pijnigen of storen aan me?
Ik begrijp het niet.
Wat ik ook heel erg vind is je beste vriendin die je oplicht voor een paar rotcenten dat vind ik erg , HEEL erg en nog erger is dat ze daar dan nadat het uit is gekomen over liegt. Nu is dat inmiddels al meer dan een (twee?) jaar geleden dus het doet me niet veel meer maar ik heb er wel heel veel last van gehad. Ik ben je BESTE vriendin en heel erg trouw , je kan op me bouwen als je mijn vriendschap hebt maar je moet me niet belazeren want dan ben ik je WORST CASE SCENARIO. Dan kan ik HEEL gemeen zijn en HEEL hard en dan is het OVER en UIT en hoef je niet te denken dat je bij mij nog aan hoeft te komen, al kruip je , smeek je, over is over.
Maar bij deze vriendin in kwestie had ik het eigenlijk kunnen weten en kan ik alleen maar boos op mezelf zijn want iemand die in staat is haar eigen man te bedriegen 1,5 jaar lang en hem aan het lijntje houdt om zoveel mogelijk geld uit hem te zuigen, iemand die meer ONDER het bureau bij haar baas zit dan AAN het bureau, iemand die haar eigen zus beschuldigt van het stelen van de tekeningen van haar droomhuis en daar zo jaloers op is als die een huis bouwt , iemand die zo geldbelust is , iemand die nooit tevreden is, die altijd problemen zoekt , iemand die zo vol zelfmedelijden zit , iemand die altijd klaagt, daar had ik het van kunnen verwachten.
En ben ik gewoon ontzettend dom geweest te denken dat ze wel loyaal aan mij zou zijn terwijl ze dat aan niemand anders is maar alleen aan zichzelf denkt. Hoe dom kun je zijn Ilse?
Een levensles , wel een harde vind ik , en ik heb er echt wel verdriet om gehad, en ik ben echt boos op mezelf geweest dat ik zo naïef kon zijn.
Dat alles maakt dat ik iemand ben geworden die de kat uit de boom kijkt , die achterdochtig kan zijn , die niet meer iedereen toe laat tot haar wereldje. Ik wacht eerst af en kijk en observeer. Ik weet ook dat er nog wel eens teleurstellingen zullen volgen want dat is het leven maar ik hoop ze op tijd te herkennen.
Ik ben geen heilige hoor, verre van dat maar ik ben wel iemand die niet van ruzie houdt, niet tegen spanningen kan, iemand die gewoon een leuk, gezellig, leven wil hebben met mensen om me heen die ik aardig vind waar ik van op aan kan, ik wil oud worden met mijn kinderen, mijn kleinkinderen zien, met G lekker genieten van het leven , samen heel heel oud worden , nog iets van de wereld zien en het liefst dat er nooit meer oorlog, kanker, ruzie is op de wereld.
En voor de rest maakt het me niet uit wie wat denkt. Denk vooral. Ik doe mijn ding , doen jullie jullie ding. Is er echt iets zeg het gewoon, mail het me , blijf er niet mee lopen maar praat het uit. Wij communiceren !
En zoals mijn vriendinnetje altijd zegt: L'enfer c'est les autres (Sartre)
