Veel mensen kennen mij maar voor een gedeelte en dat is goed zo.
Er zijn dingen die je niet deelt met iedereen.
Die deel je alleen met de mensen waar je van houdt, die je vertrouwt.
Maar een ding wat ik wel kan delen is mijn emotionaliteit .
Ik ben een grote emo.
Ik was het altijd al, maar vanaf het moment dat ik zwanger was van numero uno, is het alleen maar erger geworden.
Zo kan ik dus niet als fotograaf aan het werk bij bruiloften bijvoorbeeld omdat een fotograaf wordt ingehuurd om foto's te maken en niet om de hele dag een beetje te gaan staan janken.
En geloof me al ken ik ze niet, het trouwmoment, een speech, een huilende moeder, een trotse vader, een liedje, een abc, alles maakt mij aan het janken.
Dat zou te zwaar worden voor me , stel ik heb 2 bruiloften per week dan ben ik 2 dagen aan het snotteren en kom hevig geëmotioneerd thuis om maar niet te praten over de gasten die dan de hele dag denken wat is er met die fotograaf aan de hand?
Een vriendin vertelt me haar bevalling hoe geweldig dat was en beschrijft haar gevoel van de baby voor het eerst zien: ik jank.
Afscheid nemen, ik jank. Mijn kids doen communie: ik jank. Mijn kinderen treden op: ik jank. Mijn kinderen hebben een gedichtje voor vader of moederdag : ik jank.
Ik lees verhalen van vrouwen , andere bloggers, ik jank bijna elke dag wel een keer bij een emotioneel mooi verhaal.
En een film of tv : jee, een film daar kan ik ook heel goed bij janken en niet alleen bij romantische maar ook bij kinderfilms of documentaires of een Hello Goodbye.
Ik zou ook geen uitvaartverzorger of verpleegster kunnen zijn , dat verdriet van anderen , ik ben net een spons ik zuig het op en loop er dagen mee rond.
Ik ga dus gewoon emotioneel door het leven en ik heb er mee leren leven, tis nie anders.
Daarnaast ben ik ook nog een HSP-tje , een high sensitive person wat wil zeggen dat je hooggevoelig bent.
Doe de test HIER om te weten of jij hooggevoelig bent...20% van de bevolking is namelijk HSP.
Laat je me de uitslag even weten?
