Ik ben toe aan rust.
Heerlijk lekker niets doen, vandaag gaat dat niet lukken , genoeg te doen.
Maar dit weekend gaan we relaxen, kids naar hun vader brengen en dan RELAXEN.
Vandaag is mijn dochter op schoolreis naar het Archeon. Maandag gaat mijn ander dochter op schoolreis en vrijdag komt mijn zoon terug van kamp. Ik vind het heel erg raar dat mijn zoon bepakt en bezakt op kamp vertrekt op de fiets naar Elburg, geen mobiel mee mag nemen en ik dus niet even kan checken of alles goed is, of ie goed is aangekomen...niets. Geen nieuws is goed nieuws maar toch is het raar om gewoon maar vanaf woensdagochtend tot en met vrijdag middag niets te vernemen van je kind. Ik mis hem, ik mis het om even te weten of het allemaal goed gaat. Loslaten heet dat.
Nou, IK vind loslaten stukken makkelijker met mobiel, Leve het mobieltijdperk.
Een kind loslaten zonder mobiel is een stuk moeilijker merk ik. Zo moet het dus voor mijn ouders zijn geweest, is je kind nu niet op tijd thuis na het stappen of wat anders kan je bellen maar dat kon niet toen, lijkt me vreselijk.
Ik vind het heerlijk dat kinderen een mobiel hebben en jou dus ook kunnen bereiken in geval van nood.
Wat ik bizar vind aan de andere kant is mensen die zich geen houding weten te geven en dan naar hun mobiel grijpen om maar iets in hun handen te hebben , dat vind ik zo dom want iedereen ziet wel dat dat daarom is en niet omdat de mobiel gaat. Zeker als je op de fiets zit en je ziet iemand, grijpt naar je mobiel en duwt hem net zo snel weer weg als je voorbij bent. Of je gaat druk "smsen" op momenten dat je je geen houding weet te geven, sneu hoor!
