Hier vind iedereen wel wat naar zijn goesting.
Hoe doe je het toch , hele dag klussen, verbouwen en 7 kids?
Die vraag word me vaak gesteld de laatste tijd en ik weet het antwoord niet.
Hoe doe ik het toch?
Je doet het gewoon.
Je moet.
Heb je een keuze dan? Nee, alles moet gewoon doorgaan en dus ga je gewoon door.
Ik denk wel dat de kinderen wat weinig aandacht krijgen op het moment maar daar word over gepraat en uitgelegd dat dit nu eenmaal moet gebeuren deze verbouwing dat het voor ons allemaal is, deze tijd, om straks een heerlijk huis te hebben.
En dat begrijpen ze , ze moeten ook concessies doen nu, meer mee helpen , meer dingen zelf doen.
Dat doen ze ook gewoon, zonder te zeuren.
De oudste brengt de jongste naar de hockeytraining en haalt haar weer op. Ze halen de vaatwasser leeg, smeren zelf hun brood, zetten zelf alles in de vaatwasser, oudsten letten op de jongsten en ga maar door. Het kan gewoon even niet anders.
We eten wat vaker dan normaal makkelijk, soep met stokbrood of 2 dagen pasta die we dan vooruit maken, dat soort dingen, maar dat is niet erg.
En wij , wij zijn moe, en lopen vaak op onze tenen, maar je moet. Dus je vraagt je niet af hoe doe ik het eigenlijk? Nee, je doet.
We hebben geen oma's of opa's hier in de buurt wonen die even bijspringen om een wasje te draaien of te strijken, die even een pan eten maken, we doen het allemaal zelf.
Dat is op dit soort momenten wel zwaar hoor dat je geen familie in de buurt hebt die je even helpen maar wat doe je eraan? Het is gewoon niet anders.
We hadden een oppas maar die is er nu ook niet meer , juist nu ja alles komt altijd tegelijk, dus ook daar hebben we geen hulp meer en we zijn simpelweg te druk om een advertentie te zetten en een nieuwe te zoeken.
Dus op dit moment zijn we met zijn tweetjes en we runnen de boel hier met zijn tweetjes, als een team, een goed team moet ik zeggen.
Dus we zijn bezet op het moment en zien weinig of geen vrienden, nodigen niemand uit, we hebben er gewoon de tijd en de puf even niet voor. Komt allemaal goed, straks, als het huis klaar is...
Het is echt niet te geloven gewoon, het is al weken/maanden geleden dat ik zo laat wakker word 's ochtends.
Ik kan me nog goed de tijd herinneren van vooraan in de twintig toen ik echt wel tot 4 uur 's middags kon slapen na een avond stappen, dat was echt spectaculair zoveel slapen als ik toen kon.
Nu niet meer, ik ben ouder en heb het niet slapen virus van de familie over genomen.
Ik vertik het echter om aan de slaaptabletten te gaan (heel af en toe eens eentje als het echt te gortig wordt) .
Maar vandaag dus echt heel erg lang geslapen, gisteravond gingen we niet eens zo heel laat naar bed , we waren echt KAPOT !
Zalig geslapen hebben we ondanks de K* (piep) matrassen.
Ik kan er weer tegenaan !
De jongens zijn nu allemaal naar de sportschool met manlief, de kleinste meisjes zijn aan het spelen en middelste sliep bij een vriendinnetje vannacht, wat ons heel veel rust gaf dit weekend.
Ik ben bijna jarig (nog 8 dagen) , jawel, ik moest echt even nadenken over hoe oud ik nou eigenlijk word.
42 word ik. Heel raar; 42. Zo voel ik me nl niet , ik voel me gewoon nog een jaar of 30. Heel soms 80 na een dag klussen maar meestal 30 of zo.
Dus het is wel wennen ja om ouder te worden maar laatst las ik de volgende zin: " Ik word ouder, dat vind ik niet leuk maar ik kan nu de helft van mijn leven liggen zeiken over het feit dat ik ouder word maar ik kan het ook gewoon accepteren en dan nog de helft van mijn leven een leuk leven hebben.."
"Ja" dacht ik " die is heel erg waar." We worden ouder, we mogen blij zijn dat we nog ouder worden en niet de een of andere rare ziekte krijgen. Dus omarm jezelf, je leeftijd en geniet !
En een kop met rimpels die vrolijk en zelfverzekerd is, is nog altijd beter dan een kop met rimpels die chagrijnig is !
En 40 is het nieuwe 30 schijnt dus waar maken we ons druk om? En tegen de tijd dat we 50 zijn is dat het nieuwe 30 geworden, let maar op !!!
Happy 40 (42 dus) dat wil ik zijn !!! Yeah !!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)