Voor wie het nog niet wist: ik ben een rasechte
En dat zorgt soms nog voor enige consternatie hier......want de taal is niet altijd helemaal hetzelfde.
Vooral mijn jongste dochter had daar nogal last van in de eerste week van school:
Juf mag ik een gum (zachte g)
Een wat??? vroeg de juf
Een gum, zei dochter
Wat? zei de juf (duh luister dan ! dacht dochter)
gum, zei mijn dochter weer
Ohhhhhh een GGGGGum (heel harde g) zei de juf???
Ja dacht mijn dochter dat zeg ik toch al de hele tijd??? (raar mens dacht ze nog ) (inmiddels is de zachte g helemaal weg bij dochterlief)
Maar het is hier dagelijks nog wel aan de orde:
- Hajje zeggen we als we doei bedoelen. Haaien zwemmen in de zee zeggen de boven de rivieren dan...haha hij is leuk
- Pudding...?pudding ??? das VLA hoor zegt lief dan. Nou wij noemen dat pudding in Limburg en bij vla(ai) hebben wij andere associaties.
- Ik ben van Weert , nee zegt lief je komt UIT Weert.
- Watblief? Nou dan kijken ze je helemaal aan of ze het in Keulen horen donderen..Watblief? Wat zeg je? zo moet het volgens hun en niet watblief?
- Leg maar in de ijskast .... Hoe vaak ik dan niet iets in de vriezer vind... Wij bedoelen gewoon de koelkast als we ijskast zeggen en diepvries dat is bij ons de ijskast hier, volgen jullie het nog ??
- En dit is nog een overblijfsel van 12 jaar in Frankrijk wonen: Als ik de telefoon opneem zeg ik hallo??? Dat doet iedereen in Frankrijk namelijk omdat degene die opneemt ervanuit gaat dat je wel weet naar wie je belt en het dus niet nodig is je naam te zeggen...Dus ik neem nog altijd op met hallo....en hoe vaak men dan niet zegt "Is je moeder thuis ?" Omdat ze gewoon niet verwachten dat een net opgevoede Nederlandse vrouw zichzelf niet voorstelt aan de telefoon of zo.
