Mijn schat is onder de MRI geweest vandaag om half 5.
Half 5 is een leuke en makkelijke tijd als je nog 5 kinderen hebt die om half 6 naar de avond4daagse vertrekken en 1 naar de judo om 6 uur.
Dat heet racen tegen de klok.
Eten maken, ondertussen telefoontjes beantwoorden die belangrijk zijn, kids aan tafel zetten met een pan macaroni a la Ilse, mijn lief naar het ziekenhuis brengen, tafel afruimen en snel mijn lief weer ophalen uit het ziekenhuis.
Kijk eigenlijk ga ik dan liever mee met zoiets en hou zijn handje vast. Maar ergens denk ik toch ook wel weer dat er raar wordt opgekeken als een 105 kilo wegende (pure spieren overigens), grote, 1.90 mtr lange gespierde man zijn handje laat vasthouden tijdens een MRI. Dat probleem lost zich overigens vanzelf op want je mag toch niet mee naar binnen maar zou het wel hebben gemogen dan denk ik niet dat we het gedaan zouden hebben want die stoere brede vent van me kan een MRI wel alleen af.
Anyway het is niet gebeurd, hij ging alleen, ik reed op en neer om hem te brengen/halen en ging toen 7 hongerige kids met macaroni vullen en erna nog als toetje chocolade soesjes.
Snel voor iedereen snoep en drinken klaarleggen en toen konden ze vertrekken. Nyah werd opgehaald dus dat was zeer handig voor mij en zo liep alles toch nog goed af en was het eigenlijk zo gepiept.
Morgen loop ik ook mee (dochter blij) en dan is het lekker rond een graad of 30.......puf puf.
Mijn maandelijkse ongemak komt er weer aan dus een ieder zij gewaarschuwd!
Loop me niet in de weg grrrrrr.
