Het leven is heerlijk en soms heel zwaar. Ik denk dat we ons niet altijd realiseren dat we geluk hebben dat we gezond zijn, onze kinderen gezond zijn en we gewoon niet al te veel problemen hebben, ja.. kleine dingen, futiliteiten eigenlijk maar niets echt wezenlijks ergs of dramatisch.
Je beseft pas wat je hebt, als je het niet meer hebt, lijkt het wel.
Men moet meer genieten, meer met de dag leven en elke dag is een geschenk.
Jaja ik weet het, ik lijk meneer pastoor wel maar soms ineens schiet het me weer te binnen dat het wel zo is en dat het leven draait om geluk zoeken in kleine dingen.
Ik wil ook altijd dat of dat en steeds maar weer iets anders waar je naar verlangt of naar streeft maar het is eigenlijk allemaal niet belangrijk, niet echt.
Je beseft dat pas als je iemand in je omgeving hebt die ziek wordt of die zijn hele hebben en houden verliest, zijn huis afbrandt en niets meer heeft zelfs geen herinneringen, kind ongeneeslijk ziek wordt, zijn vrouw en kinderen in een auto ongeluk omkomen, dat soort dingen. Dan besef je pas ik heb het goed. Ik ben gezond, mijn kids zijn gezond, ik heb een lieve leuke man, ik heb een dak boven mijn hoofd. Uiteindelijk is het dat waar het om draait want zonder dat alles, heb je niks.
Dus als iedereen zich dat nou eens goed realiseert, dan hoef je niet depri te zijn, niet je vrienden te belazeren voor een paar rot centen, niet achter een getrouwde vent aan te rennen voor de poen, niet altijd maar meer en meer te willen, je ex niet dwars te liggen, geen gevoelens te hebben van hebzucht, jaloersheid, onvrede en zelfmedelijden.
Ben blij met wat je wel hebt en laat anderen met rust.
