Ik heb een puber in huis.
Nee, niet leuk, je wordt er knettergek van.
Je kan er niet mee communiceren want het lijkt wel of pubers een andere taal spreken.
Ze snappen je niet meer, luisteren niet meer, en als je iets tegen ze zegt krijg je als antwoord: Jahaaaa, rustig maar....
Een puber doet waar hij zin in heeft en denkt dat ie het allemaal veel en veel beter weet dan jij, ouder met 41 jaar levenservaring.
De puber vind je ouderwets, een zeur, en zou willen dat je je mond houdt en doet waar je voor bent aangenomen en dat is zijn eten bereiden en zorgen dat ie schone en hippe kleding tot zijn beschikking heeft en af en toe daar bent voor als hij er behoefte aan heeft, maar niet onder geen beding zich met zijn leven bemoeien want dat kan hij best zelf, denkt ie.
Nou voorlopig heeft deze puber pech, dikke pech want ik laat me niet afblaffen en ik ben nog altijd de baas in huis totdat puber himself genoeg geld verdient om zijn eigen woning te huren/kopen. En omdat ik de baas ben beslis ik dat puber deze week huisarrest heeft totdat ie weer dezelfde taal spreekt als zijn moeder en normaal doet.
