Na 9 maanden en 6 dagen is de verkering van mijn zoon uit. Zijn "eerste" liefde , eigenlijk zijn derde want ooit toen ie een jaar of 6 was had ie al een grote liefde Kirstin die hij op de vakantie had leren kennen en erna in groep 7 nog een korte liefde Nina.
Ach er zullen er nog velen komen en gaan.
Het is alleen zo verdomde moeilijk als moeder zijnde om je er buiten te houden.
Tenminste voor mij. De laatste weken heb ik meerdere malen mijn tong eraf gebeten als ik mijn zoon zag worstelen met gevoelens en emoties. Een paar keer heb ik dan ook gewoon gezegd wat ik er van dacht en vond. Hij begreep het wel maar wil je het horen van je moeder als je 13 bent?
Ik kan die meiden af en toe wel wat en die zgn vriendjes die ze op die leeftijd hebben, waren wij vroeger ook zo? Ik kan het me niet meer herinneren maar ik geloof nooit dat wij zo erg waren. Wij keken naar Het kleine huis op de prairie...daar leerde je vanzelf hoe je niet met mensen om moest gaan want niemand wilde op Nelly lijken dat blonde kreng. Misschien moet ik de hele serie op DVD kopen en kids verplicht laten kijken.
Ik heb een geweldige zoon en dat kan ik niet vaak genoeg zeggen want het is gewoon zo en daar moet niemand mee sollen want dan word mama boos.
En ik waarschuw nu al die evt schoondochter van me dat als je ooit mijn zoon een haar krenkt je met mij aan de stok krijgt en dan is het meest verschrikkelijke wat je in je leven hebt meegemaakt peanuts met wat je te wachten staat!
O jee, de verschrikkelijke schoonmoeder....hebben vaders dit nu met dochters?? Neuh, ik denk dat ik het net zo erg met mijn dochters zou hebben.