Mijn pa is donderdag 70 geworden, eigenlijk dacht ik er donderdag niet zo over na, heb hem gebeld en gefeliciteerd en nog even gezegd dat ie er echt niet als 70 uitziet maar nog steeds als 69, flauw grapje, en dat was het.
Vandaag dacht ik er wel over na en eigenlijk is het al een hele leeftijd, jee... 70. Toen ik 10 was was dat al heel erg oud en dacht ik eigenlijk dat dat allemaal heel erg oude mensen waren die al bijna dood gingen, zelfs veertigers vond ik toen al echt bijna bejaard, maar dan ben je 10. Nu kijk je daar heel anders tegenaan.
Maar in onze tijd waren oma's ook echte oma's en opa's echte opa's.
Nu is dat heel anders in deze tijd. Mijn vader is geen typische opa, hij is nog nooit met een van zijn kleinkinderen gaan fietsen, heeft nog nooit met ze met de lego gespeeld of wat opa's zoal doen met hun kleinkinderen, ziet er neit uit als een opa met halve kop grijs haar en kleedt zich al zeker niet als een opa. Mijn vader is een levensgenieter en die is dus vaak weg, jagen of naar Namibie en als hij thuis is is het ook geen man die dat soort dingen doet. Soms heb ik dat wel jammer gevonden maar ach, hij is hoe die is, en beter een actieve opa die van het leven geniet dan een opa achter de geraniums.
Maar vandaag ineens dacht ik; jee, hij is al 70! Ik zie hem niet zo oud eigenlijk omdat hij er niet oud uitziet, al zijn haar nog heeft, actiever is dan menig veertiger en er ook echt niet uitziet als een opa. Maar hij is het echt , 70 jaar.
Mensen worden minder snel oud tegenwoordig lijkt het wel. Ze blijven langer jong.
Ach gelukkig maar, hopelijk word hij 106 en blijft hij zo kwiek als hij nu is , hoop alleen dat hij niet net zo doof word als zijn moeder want dat was wel moeilijk converseren op den duur.
