Zo eindelijk weer eens tijd voor een blogje.
Gistermiddag werd ik gebeld dat mijn dochter gevallen was op de schaats. Ik was op dat moment in Zwolle dus niet echt dichtbij. Ik ben ook niet het type moeder die meteen denkt dat er iets ergs aan de hand is dus ik reageerde heel relaxed.
Toen we een uur later in het ziekenhuis aankwamen hadden ze net een foto gemaakt en zat ze te wachten op de uitslag. Nog steeds dacht ik dat het wel gewoon een kneuzing zou zijn en dat ik een uur later gewoon lekker thuis zou kunnen eten.
Nou niet dus.
Toen de arts (in opleiding of al arts ik weet het niet) kwam zei hij dat het kapot was.
Ja beetje rare benaming maar meneer spreekt niet zo heel goed Nederlands. Oké kapot wat kapot dan?
Verbrijzeld, stuk, moet opereren. Weet niet hoe laat moet wachten tot ze je komen halen.
Pff oké geen leuk nieuws, wat is verbrijzeld, wat is stuk, komt het goed?, hoe ernstig is het?
Ernstig zei hij en de rest wist ie niet zou chirurg me wel vertellen.
Na een dik uur werd ze idd gehaald maar niet voor de OK maar werd naar de kinderafdeling gereden waar ze op een kamer kwam te liggen met een jochie die 's ochtends nog flaporen had maar nu niet meer.
Het wachten kon beginnen , het was half 7.
Half 8
Half 9
Half 10
Daar kwam iemand aan gelopen , ja hoor we gaan opereren !
Ik mee naar de OK totdat ze onder narcose was, geen leuk gezicht om je kind te zien vertrekken...
Maar na pakweg een kwartier werd ik alweer gehaald en kon ik in de kamer waar ze bij zou komen, wat ook gebeurde na een minuut of 10. De chirurg kwam nog even vertellen wat er nou precies aan de hand was (ook al in het Nederlands met een accent wat ik niet thuis kon brengen duits/pools/russisch? , werken er alleen nog maar buitenlandse artsen hier of zo?) en het bleek allemaal niet zo erg te zijn als de eerste arts het had doen voorkomen.
Gelukkig maar.
Het bot was ontzet en de groeischijf verbrijzeld maar dat schijnt vanzelf weer aan te groeien en het bot hebben ze dus gezet zoals dat heet, dwz met trekken en wrikken gewoon weer terug op zijn plaats gezet.
Om 12 uur waren we thuis en kon ze meteen want ze was nog heel duf van de narcose naar bed na een boterham want een honger dat we hadden...
Over 4 weken mag het gips eraf.
Kyla is een bikkel, geen krimp gegeven en om half 11 wilde ze naar school.
Goede gedaan meissie!
