Vandaag komt Julie.
Julie , een francaise, is mijn au pair geweest een jaar lang. Dankzij haar hebben de kids nog iets beter Frans geleerd dan ze al deden. Een jaar lang iemand in huis hebben creëert een band. En toen ze dan ook vertrok na een jaar hebben we allemaal flink staan janken.
Een half jaar na mijn scheiding was het zalig een au pair in huis te hebben, je had dan toch niet zo het gevoel alleen te zijn en ik had natuurlijk heel veel hulp met de kinderen zo en kon lekker weg als ik het wilde zonder steeds te moeten nadenken over een oppas. Ze had haar eigen auto en reed de kinderen overal naartoe. Overdag volgde ze Nederlandse les en na een jaar sprak ze een aardig woordje Nederlands met een schattig frans accentje.
Ze ging mee op vakanties en was eigenlijk gewoon als een dochter die ik erbij kreeg. Ruzies hadden we ook net als een echte moeder en dochter. Toen ik Guido leerde kennen was zij er ook nog steeds en ook met hem klikte het meteen.
Dus mijn ' dochter' komt vandaag weer eens een weekendje , heb haar al 7 maanden niet meer gezien (mailen natuurlijk wel) dus we zijn wel blij haar weer eens in het echt te mogen zien.
Ben benieuwd of ze veranderd is...
