Riep mijn zoon eerst nog steeds dat hij wel dacht dat ie het RSG het leukst vind en eigenlijk misschien wel 2talig gaat doen, sinds gisteren weet hij het zeker.
Eerst hield hij een slag om de arm en zei ik weet het niet 100% zeker maar ik denk het wel.
Gisteren kwam Levi thuis die even met de hond een rondje had gelopen en toevallig bij J langs kwam met de boodschap dat ie van J moest zeggen dat ie zeker naar het RSG gaat. Je zag Yoni al blij worden en toen J ook nog belde om het hem zelf te vertellen was ie nog blijer.
Eerst hield hij zich nog een beetje van de domme in de zin van, ik weet het nog niet (want ik heb er nl steeds maar op gehamerd dat je je schoolkeuze niet moet laten afhangen van waar je vrienden naartoe gaan) maar uiteindelijk zei hij na 8 minuten (nog lang volgehouden) dat ie voor het RSG gaat. Met meteen na 3 minuten de opmerking dat het voelde als een opluchting te hebben gekozen en niet meer te hoeven nadenken over hoe en wat.
Ach, ik begrijp best dat je als je 12 bent en echt 1 supergoeie vriend hebt dat je dan graag bij die vriend op school komt en als je dan ook nog dezelfde richting kiest beide is het natuurlijk veel gezelliger dan alleen daar naartoe te moeten. Ik ben blij voor hem want persoonlijk vond ik RSG beter bij hem passen en gelukkig vind hij dat ook en hoeft ie geen afscheid te nemen van zijn maatje.
