Ik ben 17 maart 1967 geboren... toen ik er na, een zeer zware bevalling voor mijn moeder, uitfloepte (ja, echt! ik vloog tegen de achterkant van het bed, de dokter stond te slapen denk ik) zag mijn moeder tot haar grootste schrik dat haar eerste dochter rood haar had. In die tijd was je daar dus niet blij mee. Niemand die het in zijn hoofd haalde toen om zijn haar rood te verven en de enkeling die het wel deed werd toch als een beetje excentriek gezien. Ik heb dus ook de eerste 6 weken van mijn leven met een mutsje op mijn hoofd doorgebracht. Thuis alleen met haar en mijn vader mocht het af maar als we weg gingen of kwam er bezoek, ging dat mutsje weer op. Als er iemand onverwacht toch mijn rode haar zag en daar wat van durfde te zeggen ontkende mijn moeder in alle toonaarde , dan lag het aan het licht of de zon die er op scheen. Ze vond het echt moeilijk. Ik werd er toen ik iets ouder was ook mee gepest op school, kinderen zijn wreed tegen elkaar en vaak werd ik dan ook uitgescholden voor: Vuurtoren, Kreeft, Tomaat en ga zo maar door. In het begin vond ik dat erg maar na een tijdje leer je daar als kind mee leven en naarmate ik me daar minder van aantrok werd het gepest ook minder. Dus ik heb er geen schade aan ondervonden gelukkig. Vijf jaar na data kreeg mijn moeder nog een dochter , mijn zusje dus, die je raad het al....ook rood haar had/heeft.
Rood haar is inmiddels al jaren een zeer gewilde kleur en bosjes vrouwen gaan naar de kapper om het rood te laten verven. Inmiddels verf ik al een aantal jaren mijn haar (niet omdat ik rood niet mooi vind maar voor de variatie) , de ene keer blond dan weer bruin en soms ook gewoon rood.
Het temperament van een roodharige verf je niet weg dat heb ik altijd al en dat hou je ook je hele leven.
Ik ben dus een echte rooie!!!! Een Rooie Limburgse.......en daar ben ik best trots op.
