Sinds Vlieland kom ik structureel een aantal uren slaap te kort elke nacht.
En deze week was een rare week in alle opzichten.
Natuurlijk begon het zondag al met Janssen die stierf in de rust van de finale van het Ek2008 (ook iets wat je nooit meer vergeet zo'n moment), die nacht daardoor weinig geslapen, en de volgende dag vertrok Yoni op kamp.
Dezelfde avond gingen we tante Bettie halen en ja een pup die niet zindelijk is daar moet je je bed voor uit 's nachts. Ik weet het ik ben de enige gek die dat doet maar ik laat de hond liever een keer uit om 4-5 uur dan dat ik 's ochtends poep moet gaan opruimen die overal op en aan zit. En elke nacht ga ik later mijn bed uit zodat ie leert op te houden en ik moet zeggen met succes tot nu toe want de bench blijft schoon. Kijk ik ben een wrak maar onze baby heeft een schone plek om te slapen en nog een paar nachten maar, dan is het gewoon 7 uur 's ochtends.
Dinsdag was natuurlijk de operatie van Guido en heb ik met hond de hele dag doorgebracht in Rozendaal (was lekker weer) in een park want je kan een pup nou eenmaal niet alleen laten een hele dag, meteen de eerste dag al. G die veel pijn had en thuis lag te kreperen, die niet kon slapen en ik dus ook niet.
De dag erna hoorde ik dat de vader van de vriendin van Laurent (mijn ex) is overleden en alhoewel ik de man niet ken emotioneert het me toch omdat ik haar ken en het me vreselijk lijkt om je vader te verliezen.
Mijn zoon mis ik ook steeds meer de hele week.
Woensdag was een mega benauwde dag en was ik alleen maar aan het zorgen voor G en de hond terwijl ik tussendoor stapels wasgoed wegwerkte (wassen dan, strijken geen tijd voor helaas).
Nino wil zijn verjaardagfeest van school hier vieren geeft hij aan dus moet er iets geschikts bedacht worden en daar moeten uitnodigingen voor gemaakt worden, wat we gisteren dus nog snel gedaan hebben want volgende week is het al zover.
Donderdag, de hulp komt en verlost me van de schoonmaak van het huis en strijkt ook de helft kleding weg, pffff wat een geluk. Mijn zoon komt thuis om half 10 's avonds , hij weet nog niets van de nieuwe hond maar hoort het op het schoolplein en vind de naam wederom belachelijk.
Ik haal hem op op school, wil hem doodknuffelen , hou me in, want ja ook ik wil niet te idioot overkomen op het schoolplein bij al die moeders die helemaal geen last hebben gehad van gemis, breng hem snel thuis, zet hem aan de cola en chips (waar ie geen zin in heeft) en wil alles weten, hij wil vertellen gelukkig, is niet eens zo heel erg moe, en we hebben dan ook een leuke avond waarin hij ons alle avonturen en dingetjes vertelt van de afgelopen week op Schier.
Ik heb een schoon huis, mijn zoon ligt in zijn eigen bed en ik geniet daarvan en van de kleine pup die ons laat lachen met haar maffe streken. We gaan slapen. Vannacht nog eruit geweest om 5 uur en ik word om half 9 wakker, mijn schatje heeft me laten liggen, de kinderen verzorgd en naar school gedaan (ondanks zijn knie) om mij een beetje bij te laten slapen, heerlijk!
Mij zoon slaapt nog, G is terug naar bed gegaan en ik zit nu in alle rust even aan een kop thee en begin zometeen weer: wassen van spullen van mijn zoon zijn week (gisteravond al mee begonnen) , koffer inpakken voor zijn hockeykamp, de andere helft was nog weg strijken, pup 50x uitlaten/eten geven, mijn dochter nog iets naar school brengen wat ze heeft vergeten (ze belde net), vitamine tabletten en dagcreme halen in de stad, boodschappen doen voor 7 hongerige kids die we dit weekend allemaal hebben, afspraken nog die ik heb, telefoontjes die ik nog moet plegen, en aandacht geven aan de mensen waar ik van hou. Pittig dagje weer maar ik heb eens kunnen slapen dus ik kan er weer tegenaan, bedankt lieve schat van me!!! We zijn een goed team jij en ik.
