Mijn dochter Kyla is nogal bang aangelegd.
Dat zou je niet zeggen als je haar hier in huis bezig ziet soms en de grote mond die ze af en toe opzet.
Maar ze is echt bang in het donker, als ze alleen de hond moet uitlaten in het donker of alleen naar bed op zolder en dan het licht uit moet doen.
Vannacht had mevrouw een nachtmerrie.
En dan komt ze niet gewoon meteen naar ons toe, nee, dan gaat mevrouw nadat ze eerst alle lampen die er maar zijn in huis heeft aangedaan, haar kleine zusje van 7 wakker maken midden in de nacht.
Die moet haar dan troosten of helpen of zo, ik weet niet precies wat de bedoeling is.
Kleine zus word boos en stuurt haar weg want die wil alleen maar slapen en snapt niet dat zuslief haar midden in de nacht komt storen.
Dan komt ze nog niet naar ons, nee, dan gaat ze naar haar grote broer, ook daar worden de lampen allemaal aangedaan, zelfs in de slaapkamer van Levi en Sam die ernaast ligt moeten alle lampen aan.
Grote broer is overdag geen knip waard in haar ogen alleen maar materiaal om ruzie mee te maken, maar 's nachts is dat ineens anders en kruipt ze bij hem in bed.
Hij word niet meteen wakker maar daar zorgt zuslief dan wel voor want een slapende broer daar heeft ze niks aan, zij wakker hij ook wakker.
Hij boos en jaagt haar uit bed. Hij wil slapen met lampen uit en zij gilt dat alle lampen aan moeten blijven.
Door alle consternatie en de stralen licht worden wij ook wakker op een gegeven moment en zo zit iedereen dus midden in de nacht op omdat zij een nachtmerrie heeft gehad.
Niets helpt dan hoor, denk maar niet dat troosten helpt of wat dan ook, mevrouw wil niets meer, alleen maar lampen aan en dat iedereen wakker is.
Dus even flink boos geworden, G heeft haar weer naar boven gebonjourd (begeleid want we zijn bang en gaan niet alleen) en zodoende kon iedereen na een dik uur weer lekker naar bed, lichten uit en slapen maar.
Zal me benieuwen hoe dat straks in het nieuwe huis is, zo'n oud huis met onbekende geluiden wat kraakt en piept , brrrrrr eng hoor.
