Ik schrijf soms dat ik me een slechte moeder voel maar ik ga hier maar even bekennen dat dat gevoel soms heel terecht is dat ik soms ook gewoon een slechte moeder ben.
Nee niet zeggen dat is niet zo want echt heus het is gewoon wel zo. Soms zit ik er zooo naast.
Mijn dochter ging op kamp maandag, ik kon niet mee wegbrengen (werk werk) en dus had ik geregeld dat ze met I de moeder van haar vriendinnetje mee fietste, haar zus bracht haar en haar tas naar I en samen vertrokken ze.
So far so good, ik had het goed geregeld voor mezelf .
Ik geen schuldgevoel, kind niet alleen.
Gisteren kwam ze terug en tussen half 4 en 4 moest ze worden opgehaald.
Ik had me de hele dag voorgenomen er te staan en mezelf honderd keer ingeprent niet vergeten etc... ik kan nl nogal verstrooid zijn als ik aan het werk ben en denk dan nergens meer aan, zo heb ik al meerdere keren mijn kids vergeten op te halen op school omdat ik zo opgeslokt werd door mijn werk en geen tijd en dagen meer ken op zo'n moment
Maar niet dit keer dit keer had ik het opgeschreven op mijn bureau gelegd groot blad met erop: Half 4 Nyah halen !!!!!!!
Om 1 uur kwam de journaliste van het woonblad waar we in november in komen te staan en ik dacht nog mooi komt goed uit zo vroeg, dan ben ik om half 4 wel klaar.
Nee dus, om 3 uur zat ik nog midden in het interview en het einde was nog niet in zicht dus bedacht ik me (terwijl ik praatte met de journaliste) dat mijn dochter haar dan maar even moest gaan halen of haar broer. Dat zou ik ze zeggen als ze thuis kwamen.
En toen gebeurde er van alles , ineens stond het huis vol met kinderen, wilde de journaliste nog een rondleiding door het huis en voor ik het wist was ik het gewoon vergeten, helemaal vergeten. En voor ik het wist stond mijn dochter voor mijn neus.
Toen de journaliste weg was ging ik dus even met haar op de bank kletsen (met een schuldgevoel van hier tot Tokyo) en het gesprek ging eerst over het kamp, wat ze allemaal gedaan hadden, hoe leuk het was, hoe laat ze gingen slapen en zo voorts want ze moest haar verhaal kwijt en dat was knus en gezellig.
En toen zei ik: Mama was er niet, ik was hier en was het helemaal vergeten het spijt me zo, waren alle mama's er? ik hoopte natuurlijk van niet
Zij: Ja, alle moeders waren er behalve mama.
AU
Ik: Ja en wat dacht je toen, vond je het erg?
Zij: "Nee hoor, ik ben het gewend, mama werkt altijd, is niet erg hoor mama."
AU AU AUUUUUUUUUUU
Stom stom wijf ben je toch ook dacht ik toen, helemaal terecht dat je je nu helemaal hondsberoerd voelt en dat verdomde schuldgevoel hebt, dit is toch niet normaal man.
Ik had gewoon moeten zeggen "sorry ik moet mijn dochter halen wacht hier maar of ga weg maar mijn dochter gaat voor". Dat had ik moeten doen maar ik deed het niet en als klap op de vuurpijl vergat ik ook nog haar broer of zus te sturen.
ARGGHHH ik kon wel janken, nee ik heb gejankt , later , toen ze het niet zag, en niet omdat ik zelfmedelijden had maar omdat ik me zo kan voorstellen hoe die kleine daar heeft gestaan en alle blije moeders zag die daar vol spanning en blijheid op hun kind stonden te wachten en de eenzaamheid die ze gevoeld moet hebben en de teleurstelling en dan de wetenschap dat ze dacht "ach dat is mijn moeder dat ben ik gewend". Ik wil niet dat ze dat gewend is, dat moet ze niet gewend zijn, dat mag ze niet gewend zijn.
En zij mocht later van mij: een ijs gaan kopen (een dubbele, ja veel schuldgevoel dus veel ijs) , later opblijven, werd doodgeknuffeld, hoefde haar eten niet op te eten , allemaal belachelijk natuurlijk want dat heeft totaal geen zin meer, ik had er gewoon moeten staan, dit was puur en alleen om mijn eigen rotgevoel een beetje beter te maken.
Dus ja ik voel me niet alleen een slechte moeder ik WAS gewoon een slechte moeder gisteren .
Een verdomd slechte moeder.
Ik haat mezelf erom, echt .
En jullie hoeven geen lieve woordjes te gaan zeggen of de pijn te verzachten want dat verdien ik verdorie helemaal niet. Ik had er gewoon moeten zijn en was er niet en dat is onvergefelijk.
Ik maak het nooit meer goed dit zal ze zich altijd herinneren , haar moeder die er niet was en alle andere moeders wel.
Pfff zum kotsen ben ik .
Nu lees de blog hieronder nog even en klik en lees ! Belangrijk !
