Probeer het je even voor te stellen:
Je bent aan het verbouwen , er gaan nogal eens wat dingen mis, je bent van alles en nog wat aan het regelen de hele dag en bedenkt je opeens dat je eigenlijk voor 4 uur naar de bank had gemoeten.Het is half 5 , je vliegt de auto in (in verfkleren) , rijdt naar de bank om erachter te komen dat het inderdaad voor 4 uur moest, balen dus. Je hebt ook niets meer te eten in huis want door je zweepslag en de drukte van de verbouwing heb je geen boodschappen gedaan.
Je moest vanochtend om 8.15 uur al koffiemelk gaan lenen bij de buurvrouw dus je vliegt snel naar de AH alwaar je als een gek alles in die kar aan het gooien bent, je racet door de winkel want je moet nog een kind ophalen en je moet ook nog de weekendtassen van de kinderen inpakken die naar hun vader gaan.
Ondertussen bel je de huisarts want je zoon heeft nog steeds knallende hoofdpijn, die zegt wat je eigenlijk zelf ook al wist want dat antwoord komt standaard opzetten : paracetamolletje .
Je hangt op, de telefoon gaat, zelfde man als gisteravond die je meldt dat dit keer je dochter met een zak ijs op haar enkel zit op het hockeyveld en dat ze niet kan fietsen. Ik vraag nog: Goh heb je het toevallig op mijn kinderen gemunt of zo? Twee kinderen gewond met hockey in minder dan 24 uur is een beetje teveel van het goede.
Oké je denkt na, boodschappen die je nog moet afrekenen, kind bij vriendinnetje wat al een half uur geleden opgehaald had moeten worden, gewond kind op hockey die niet kan fietsen maar die die fiets wel nodig heeft maandag, en een omafiets die echt niet in een Fiat 500 past, hoe ga ik dit efficiënt aanpakken?
Ondertussen sta je nog steeds bij AH in het schoonmaakrek en bedenkt dat je nog heel veel schoonmaakmiddelen nodig hebt wil je dat nieuwe huis ooit schoon krijgen.
Telefoon. Je zoon die op de bank ligt en meld dat de hond de hele kamer heeft ondergescheten, "hij is aan de diaree mama..."
Je haalt een keer diep, HEEL DIEP adem, overweegt nog om een enkeltje warm tropisch eiland te nemen maar goed, de plicht en verantwoordelijkheden roepen.
(was ik maar jong en onbezonnen denk je nog even)
Je gaat dus even wat telefoontjes plegen, lief is net 2 minuten binnen en wil gaan douchen want hij gaat de kids naar Weert brengen. "Uh schat je gelooft het niet, maar Kyla die heeft een bal tegen haar enkel gehad en kan niet meer lopen kan jij haar even oppikken? En wil je dan haar fiets meteen meenemen en Nyah bij haar vriendinnetje oppikken?" Oké, nu even de moeder van het vriendinnetje bellen dat je heus je kind wel komt halen maar dat het allemaal een beetje uit de hand aan het lopen is. Nyah die blijkt al onderweg te zijn naar het nieuwe huis (is waar ook, dat had ik nl gezegd "kom maar gewoon naar het nieuwe huis om 5 uur") dus de moeder van het vriendinnetje weer naar buiten dochterlief zoeken en mee naar huis nemen.
Zelf snel naar de kassa, alles uitladen en weer inpakken in plastic tassen want in de drukte ben je helemaal vergeten iets mee te nemen om je boodschappen in te doen. Ondertussen krijg je telefoon, "mevrouw wiel ook hal ien zelfde kloer?"
Alles in de auto en naar huis. Auto in de garage, boodschappen naar boven sjouwen.
Je komt binnen , de poeplucht komt je tegenmoet, mijn god wat een stank en je kan aan de slag, stront ruimen, dweilen , geurkaars aan om de stank te verdrijven. (is die hond rot van binnen of zo?)
Snel snel tas inpakken voor de kids: kleren, huiswerk, typecursus van dochterlief, snoep en drinken voor onderweg, briefje voor hun pa.
Paracetamolletje zoeken voor zoonlief, boodschappen opruimen, boterham smeren voor de jongste want die heeft honger.... denk denk denk Ilse, ben je niets vergeten? wat moet er nog gebeuren?
Je lief is klaar met douchen , alles even meegeven en hij vertrekt met een kind met hersenschudding, een kind met een geblesseerde enkel en een kind wat gelukkig helemaal gezond is. Het huis is leeg op je honden en katten na dan, en je kan meteen weer aan de slag want de hond heeft binnen geplast.
Ik denk dat ik nu even met de honden ga wandelen, in bad ga en dan in de bank plof en heel veel aan mijn lief ga denken die dat roteind nog moet rijden naar Weert, 2 uur heen en 2 uur terug.
Telefoon. De verf is binnen, in Barneveld. ( o ja, vergeten, die hebben de schilders morgen nodig )
Je belt je wederhelft " Uh, schatje... verf"
Meer hoef ik niet te zeggen hij weet het al, vanmiddag nog over gehad dat hij die op de weg naar Weert wel even zou oppikken maar dat was voordat we überhaupt nog weer een gewonde op moesten halen en toen we nog dachten dat hij om half 6 in de auto zou zitten en niet om 18.45 pas.
"Verf " zegt hij alleen en stilte aan de andere kant.
Beide denken we nu hetzelfde, we hoeven het niet uit te spreken.....ja, ik ook van jou schat.
Tot straks liefie.
