Je moet door .
Inderdaad je moet door dat zegt men altijd .
Dat doorgaan is alleen zo simpel nog niet .
Maar idd we moeten door dus gaan we door.
Maar af en toe ga ik even stilstaan om te gillen, om te huilen of te rouwen.
Gisteren na een dag dat ik dacht dat ik geen tranen meer over zou hebben werd ik geraakt.
Geraakt door iemand die ik eigenlijk niet ken.
Ze stuurde me een warm vest met een prachtige brief erbij en mensen het raakte me zo .....
Ik was eerst een minuut of vijf perplex en erna moest ik huilen
Tranen van ontroering, van zoveel moois, dat er mensen zijn die gewoon zomaar iets doen voor me terwijl ze me niet kennen.
Tamara bedankt !
Ook kreeg ik gisteren te horen van 2 mensen dat ik veel te veel op deze blog schrijf, veel te veel privé dingen, dat het op mijn blog lijkt of ik mijn kinderen zat ben. Waar is je privacy zei de een?
Ik ga daar niet tegenin , heb er geen zin in me te verdedigen , mensen die de moeite nemen mij te kennen weten namelijk wel dat het niet zo is, dat ik zielsveel van die monstertjes houdt, dus waarom zou ik me verantwoorden? Ik denk dat die mensen bang zijn dat ik dingen over hun schrijf. Hun eigen angst dus , niet de mijne. En mijn echte vrienden weten dat ik juist heel veel ook niet schrijf en wat betreft privacy zit het dus dik oké, wat ik niet wil dat men weet komt niet op mijn blog.
Lekker makkelijk hè oordelen over een ander zonder eens eerst te vragen hoe of wat , neeeee meteen je oordeel klaar, ik kan er zo pissig over worden .
Nu is het weekend en dit weekend gaan we met zijn tweetjes de dingen van deze week verwerken, uitrusten want zo'n week hakt er flink in. Morgen is mijn mannetje jarig. Mijn mannetje , deze week heeft ook duidelijk gemaakt hoe raar dat ook mogen klinken hoe belangrijk we voor elkaar zijn en hoeveel we van elkaar houden, we wisten het al natuurlijk maar het bevestigd alles nog een keer. En dat we moeten genieten van elkaar zolang het nog kan want het kan dus zomaar voorbij zijn als je even niet oplet ......
