*What's up

Groenten

Gepost door Ilse donderdag 26 juli 2007 reacties (1)

De groenten hier in Frankrijk zijn veel beter dan in Nederland, de smaak is duizend maal beter. Elke dag maken we grote bakken salades die we vullen met allerlei lekkers wat we vinden bij de groenteboer, tomaten, uien, mais, boontjes, champignons, paprika, komkommer, courgette, taugé, ga zo maar door . Alles is heerlijk , de kinderen vragen zelfs elke dag om weer een nieuwe salade gewoon omdat de smaak beter is, alles komt van het land en heeft kunnen groeien en rijpen in de zon. Waarom accepteren we die tweederangs groentes in Nederland? Het meeste komt uit kassen en dat bevordert echt de smaak niet. Ik kan nu wel flink gaan roepen dat ik het ga boycotten of weet ik veel wat nog meer maar helaas in mijn eentje gaat dat niet lukken en waar ga ik die heerlijke in de zon gerijpte tomaten dan vinden? Dus moet ik en alle Nederlanders met mij weer gewoon aan de groenten zonder smaak als we thuis zijn. Baal er nu al van.

TOP

Zwembad

Gepost door Ilse reacties (0)

Hele dag op het zwembad gelegen met de kinderen….er liep, lag en rolde van alles door het zwembad, dikke mensen , dunne mensen, mooie mensen, lelijke mensen, grote mensen , kleine mensen, witte, rode of bruine mensen. Kortom voor ieder wat wils en leuk om naar al die verscheidenheid te kijken. Raar ook dat je vaak wel ziet of het Nederlanders, Engelsen, Fransen , Denen of Duitsers zijn. Waar je dat dan aan ziet? Kan het eigenlijk niet zo goed verwoorden, is meer dat je het gewoon ziet , je herkent vaak dingen. Nederlanders herken je sowieso meteen , is dat misschien omdat het je “eigen soort” is? Of omdat bv Nederlandse mannen vaak in een bermuda met polo lopen? Engelsen herken je vaak aan hun rossige haar en in en in witte huid die of nog wit is of flink rood verbrand en veel tattoos, mega tattoos overal, het zijn ook niet de mooiste mensen, eigenlijk zelfs wel de meest lelijke, de vrouwen zijn ordinair . Fransen zijn fijngebouwd en niet te lang en hebben vaak een wat mattere huid, ook vaak een grote neus. Heeft het een snor en een bierbuik is het toch vaak Duits. En de Denen, daar zijn er hier heel wat van, die herken je aan hun ogen die dicht bij elkaar staan en omdat ze met zijn allen voor de Tour de France zitten te juigen als Rasmussen voorbij komt dat is ook het enige moment dat ze juigen want ze kijken nogal chagrijnig over het algemeen. Dan loopt van al die mensen nog dezelfde soort in het mini rond: de kinderen. Ik heb echt liggen genieten van al die mensen en al die mensen zijn relaxed omdat ze op vakantie zijn, hoe anders dan in het dagelijkse leven als iedereen stress heeft, geen tijd of nog meer van die alledaagse onzin. Het was gewoon echt heerlijk, de sfeer was optimaal. We gaan heerlijk slapen met een voldaan gevoel en lekker ‘rozig’van de rosé .

TOP

Mijn kleine meisje

Gepost door Ilse woensdag 25 juli 2007 reacties (0)

Maandag de kleintjes gingen een rondje fietsen op de camping en ineens was Febe daar maar Nyah niet. Eigenlijk was Febe er al een half uur toen we erachter kwamen dat Nyah er niet was. Iedereen gemobiliseerd en zoeken……na een half uur zoeken, begon de paniek toe te slaan bij me en moest ik denken aan dat meisje wat in Portugal verdwenen is. Hoe meer ik zocht hoe meer enge gedachtes er door mijn hoofd spookte, hoe ga ik Laurent vertellen dat ik Nyah kwijt ben geraakt? Waar moet je zoeken? O die tekening dat is het laatste wat ze gedaan heeft voor ze weg was. Jee, al die gevoelens die ik had gehad toen ze 2 maanden oud was en ik haar levenloos in mijn armen had omdat ze stopte met ademhalen die kwamen ineens in een seconde weer naar boven. Paniek , radeloosheid en machteloosheid volgden elkaar op. Ik zie een auto rijden met mensen die op de camping werken ik zwaai naar ze dat ze moeten stoppen, ik ben mijn meisje kwijt zeg ik in het Frans, zo groot al wijzende met mijn hand, de man ruikt mijn paniek en komt meteen op me af…..Mevrouw we hebben haar gevonden ze is bij de receptie. Ik begin te janken, opluchting en blijdschap en alle paniek, radeloosheid van het afgelopen uur komen naar buiten. Hij rijdt me naar de receptie en daar springt mijn kleine meisje in mijn armen, ze huilt, was bang en het duurde zo lang mama……ja schat zeg ik en slik mijn tranen weg , dat vond ik ook, kom maar snel liefie… we gaan . Ik bedank al het personeel en hou mijn meisje nog een half uur strak vast. Pfff gelukkig het is goed afgelopen.

TOP

"goed" gesprek voor vertrek

Gepost door Ilse reacties (0)

Zij: Jee heb je alles in de auto gekregen? Hoe is je dat gelukt?
Hij: Het is niet gelukt hoor want er staan nog wat kinderen op de stoep....
sssshit die moeten ook nog mee. Kunnen we ze niet met de trein sturen?
Hij: Fronst wenkbrauwen en kijkt vreemd .......
Zij:Uh nee snap het, alleen met de trein kan niet als je 5 en 6 bent.
Moet die stofzuiger dan thuisblijven? Jee, op de camping zonder stofzuiger ik weet niet hoor...Kunnen we die fiets van jou niet thuislaten?
Oh ja dat is waar... niet handig als we gaan fietsen dat jij dan moet lopen, moeten wij steeds op je wachten....
Ja rustig maar ik ben een oplossing aan het bedenken....De tentjes kunnen we zonder?? Misschien echt back to basic voor de jongens? En lekker in de buitenlucht slapen?? Beetje regen worden ze hard van moeten ze in het leger ook.
Oke was maar een grapje!
Nou ik haal er wel wat uit maar die stofzuiger gaat mee hoor. Dat is wellicht het enige luxe die ik daar heb.
O ik zie het al hier kan hij nog wel tussen.....pfff gelukkig, zag me al zitten op de camping zonder stofzuiger........... ;)
Hij: zucht

Dit is een gesprek wat niet door Guido en mij is gevoerd maar het had het kunnen zijn.

TOP

Klaar

Gepost door Ilse vrijdag 20 juli 2007 reacties (0)

We zijn klaar met pakken, alles staat te wachten om de auto in te gaan, of dat gelukt is hoor je over een paar dagen want ja mijn laptop gaat mee dus ik kan lekker doorgaan met bloggen.

Het lijkt net alsof het er niet allemaal in zal gaan. Guido is er zeker van dat het niet past.......het moet passen want ik kan onmogelijk nu nog gaan kijken wat er evt niet mee hoeft. Tot 2 uur vannacht doorgewerkt, bedden allemaal verschoond, koelkasten schoongemaakt, vuilniszakken weggegooid, administratie nog bijgewerkt. Uitgeput gaan we rijden, maar goed, tijd zat dus we gaan maar weer veel stoppen en misschien dat we vanzelf stoppen want er gaan buiten ons nog 1 miljoen mensen op vakantie vandaag. Eten en drinken genoeg bij ons dus wat kan ons gebeuren? We overnachten in Dijon en de eigenaar van het hotel heeft ons laten weten onder geen beding gewekt te willen worden dus we moeten het zelf uitzoeken hoe je met een automaat je kamersleutel kan bemachtigen. Kan nog leuk worden. Daarbij is het weer in Frankrijk fantastisch: wisselvallig met regen, hoeven we in ieder geval niet te acclimatiseren en het voelt lekker vertrouwd toch? En niets zo leuk als met 7 kinderen, met regenweer, de hele dag in een stacaravan zitten: dan leer je elkaar tenminste goed kennen en het is lekker rustig op het strand, voordelen genoeg. Ach en de persoon die ons het leven zuur maakt is lekker ver weg: 1400 km van me verwijderd, dat alleen maakt al blij, weer of geen weer en mijn telefoon gaat uit dan weet je dat.

In ieder geval begint de vakantie en zoals Nino zei: als we er zijn is er geen stress meer dan is het alleen nog maar leuk. En daar heeft deze jongen helemaal gelijk in. Lekker ontspannen met z'n allen en gewoon lekker samen zijn en zijn vooral: jezelf zijn. Heerlijk.

Iedereen een hele fijne vakantie!!!!!!!!!!!!

TOP

uitspraken

Gepost door Ilse reacties (0)

Parents hold their children's hands a while and their hearts forever. (Proverb)

Falling in love is easy but staying in love is something very special. (Anon)

The trouble with children is that they're not returnable. (Quentin crisp)

Als ik zou willen dat je het begreep had ik het wel beter uitgelegd. (Johan Cruijf)

Deze is speciaal voor....degene waar die voor bedoeld is herkend zichzelf wel:
God schiep de aarde, God schiep het woud. God schiep ook jou, maar iedereen maakt wel eens een fout! (Ene John uit Weert)

TOP

Nog 1 dag

Gepost door Ilse woensdag 18 juli 2007 reacties (1)

Nog 1 dag en dan is het vakantie, joepie.... ahum. Ik voel het nog niet hoor dat 'Hoera het is vakantie gevoel'.... Ik zit tot over mijn oren in de rotzooi, overal staan tassen, liggen stapels (handdoeken, beddegoed, badlakens), in elke ruimte in dit huis staat een tas/krat/koffer of ligt er een stapel van iets. In de woonkamer liggen mijn o zo beroemde lijsten (ik kan heel goed lijstjes maken, alleen het afwerken ervan....) met things to do morgen en vrijdag, dingen die nog ingepakt moeten worden, boodschappenlijstjes, allerlaatste dingen lijstje, wat te doen voor vertrek lijstje, lijstje voor de oppas van het huis en de poezen, lijstje voor wat mee te nemen in de auto, lijstje voor overnachting onderweg, lijstje auto Guido en auto Ilse, voor elk kind een lijstje waar hij of zij aan moet denken etc etc. Tussen al die lijstjes door heb ik ook nog een agenda liggen waar ik voor vandaag ook nog 3 afspraken in heb staan en tussen die afspraken door moet ik die lijstjes afwerken en nog 8 bedden verschonen want niets zo lekker thuiskomen in een schoon huis en schone lakens......ik heb zo'n gevoel dat het wel eens heel erg laat zou kunnen worden vanavond. Zoals altijd vertrek ik weer moe op vakantie terwijl ik me ieder jaar voorneem het dit jaar eens heel anders te gaan doen en alles op tijd af te hebben zo'n 2 dagen van te voren bv zodat ik alleen nog maar hoef uit te rusten voordat ik voor 1400 km achter het stuur kruip. Waarom lukt dat toch telkens maar niet? Volgend jaar ga ik het echt anders doen.............

TOP

PMS

Gepost door Ilse reacties (3)

Ik haat ongesteld zijn. Ik haat de periode van 3 dagen voordat ik ongesteld wordt. Het is een kwelling elke maand weer.........ik voel het al aankomen, tranen zitten hoog, alles maar dan ook alles weegt zwaar, mijn lijf (houdt alle vocht vast wat het binnenkrijgt) , gebeurtenissen. Zelfs mijn haar is zwaar en valt niet.

Op zo'n moment ben ik kwetsbaar.

Iemand hoeft maar iets te zeggen en ik barst in tranen uit. Als ik iets zieligs op tv zie: tranen met tuiten. De krant: elke gebeurtenis grijpt me aan of ik er zelf bij was of het mij is overkomen. Men moet het dan ook niet in zijn hoofd halen om op zo'n moment tegen me te zeggen : "moet je ongesteld worden ?" Dat is dan meteen tegen het zere been. Want ik ben niet alleen huilerig , nee kan ook onredelijk boos worden en heel fel zijn maar daar kan ik niets helemaal niets aan doen natuurlijk, allemaal de schuld van die hormonen. Hormonen vliegen door mijn lijf , ik wil dit niet , elke maand maar weer. Maar goed, het hoort erbij want de overgang zit ik ook niet op te wachten, er zijn vrouwen die nergens last van hebben die gaan fluitend door die maandelijkse periode en overgang. Mijn moeder niet, die heeft er jaren last van gehad. Oh, ik hoop zo dat het bij deze maandelijkse kwelling blijft, dat ik niets van die overgang hoef mee te maken. Zie me al zitten in een wintertrui die bij een opvlieger uit moet. Een hoofd wat knal en knal rood wordt. Om nog maar te zwijgen van de stemmingswisselingen.

Voorlopig heb ik daar nog geen last van gelukkig.

Nee nu ben ik alleen maar zielig en zo verdrietig om ... om.... om.... helemaal niks eigenlijk maar o wee als je me niet serieus neemt, snik want dan.....

TOP

TEXAS

Gepost door Ilse dinsdag 17 juli 2007 reacties (1)

Vandaag moeten we Texas, onze trouwe hond al 13 jaar lang, laten inslapen. Het was de liefste hond die ik ooit gehad heb en vreselijk aanhankelijk. Daar waar we waren in huis lag hij buiten voor het raam. Als we op vakantie gingen at hij de eerste dagen niet, van heimwee naar zijn baasjes. Helaas was hij al lange tijd op, doof en zijn achterlijf wilde niet meer. In zijn hoofd was hij nog steeds speels en als hij een bal zag wilde hij er nog steeds graag achteraan rennen , zijn achterlijf sleepte hij dan achter zich aan.

Lieve Texas we zullen je missen!

TOP

Kamperen

Gepost door Ilse zondag 15 juli 2007 reacties (2)

Ik hoor iedereen maar over kamperen en vakantie praten. M schrijft dat ze er zin in heeft lekker met de tent weg. Ik ga ook kamperen.....er zullen veel mensen zijn die een stacaravan met airco en overdekt terras geen kamperen noemen maar geloof me mensen voor mij is dit echt survivallen. Vorig jaar had Guido het over kamperen, lekker met de tent weg en ach ik hoefde me geen zorgen te maken , hij had een grote tent met koelkast etc..... Van januari tot en met mei, op elk feestje waar we kwamen, vertelden vrienden en familie dat ze Guido veel succes wensten want Ilse en kamperen daar kon echt niemand zich iets bij voorstellen. Zelfs ex gniffelde vrolijk toen hij van onze plannen hoorde en condoleerde Guido. Die begon zich toch wel zorgen te maken en stelde dus voor om de tenten (grote en kleintjes voor de kinderen) maar eens in de tuin op te zetten zodat ik ze kon zien. Na zo'n 2 uur kwam ik naar buiten en zag dat Guido er al 1 had opgezet dus ik vroeg wanneer hij nou die grote tent ging opzetten? "Uh... dit is de grote, Ilse" was het antwoord. "Oke.....waar is dan de koelkast? " Hij wees op een blauw iets wat net een formaatje groter was dan een schoenendoos. "Daar moet voor 7 kinderen en 2 volwassenen drinken in?????? En ijsklontjes dan voor de rosé ????" Ik geloof dat dat het moment was dat hij zich realiseerde dat de tent weer in de verpakking kon. Ik probeerde nog van: "ik probeer het gewoon joh, niet getreurd dit gaan we doen" Maar na een week kreeg ik het steeds benauwder zeker toen ik de papieren van de camping binnen kreeg waar we 1 standplaats hadden geboekt voor een 'grote'tent, 2 kleine tentjes, 1 VWbus en 1 Range Rover en dan ook nog dat leuk zitje van hout wat ik gezien had bij de kampeerboer waar we er 2 van nodig hebben met 9 stoelen........en dan nog ergens een BBQ want tja dat leek me toch wel praktischer dan dat 2 pits benzine ding waar hij van dacht dat ik daar voor 9 personen op ging koken. Kamperen werd voor mij al snel kreperen. Ik heb nog geprobeerd om een standplaats bij te boeken maar de vriendelijke italiaan vertelde me dat hij al vanaf december "Fully booked"was dus ik kon het wel schudden. Gelukkig kon ik een maand of 2 erna op het laatste moment een stacaravan boeken met airco en overdekt terras met plaats voor de 2 kleine tentjes voor de jongens ernaast. We gingen dus lekker op weg, de beide auto's tot de nok vol met 12 badlakens (3 reserve voor als er iemand 1 kwijtraakt). 20 handdoeken want ik ga niet elke dag naar het washok. 14x9=126 onderbroeken, heel veel kleding want wassen doen we niet, kist toiletspullen, BBQ, kist schoonmaakspullen, slaapzakken , dekbedden, foto apparatuur, fietsen, poppenwagens incl poppen voor kleintjes, veel speelgoed, etc etc. Daar aangekomen vond ik de luxe stacaravan met airco eigenlijk helemaal niet luxe eerder minuscuul, over de inrichting en dessin maar te zwijgen, waar zijn die ruime kasten die in folder beschreven werden, 2 persoons bed is gewoon een breed 1 persoons bed, alle deuren waren te kort of was ik te lang? Na 5 dagen 3x per dag 9 borden, bestek en glazen te hebben afgewassen ben ik naar de Megasupermarché gereden en heb kartonnen borden, plastic bekers, plastic bestek gegooid en geroepen tegen de kids: "Als je klaar bent gooi je alles in de prullebak, ik heb tenslotte ook een beetje vakantie nietwaar?"

Het was leuk , maar waarom moeten die stacaravans zo klein zijn? Kan best een beetje langer en breder. Alles is klein in dat ding en na 2 weken vond ik het dan ook wel weer genoeg. Voor mij is en blijft het motto van van vakantie dat je het makkelijker moet hebben dan thuis. Dus geen koken/afruimen/wassen etc. Geef mij maar de 5 sterren resorts/hotels zodat ik de hele dag tijd heb voor de kinderen en me niet druk hoef te maken over eten afruimen of schoonmaken.

Maar de kids vonden het geweldig, dus dit jaar, je raadt het al, gaan we weer in een stacaravan maar deze heeft een apart eigen sanitairhokje erbij, hopelijk is dat zo groot als het lijkt in de folder (zucht). En daarna ga ik lekker naar Turkije met vriend in een 5 sterren resort met hammam: uitrusten van 2 weken kamperen :)

TOP

Ouwe koeien: Santorini

Gepost door Ilse reacties (1)

In 2005 ging ik met Yoni naar Santorini voor dit prachtige eiland te bezoeken en er te fotograferen. Vanaf Kreta met een supersonisch snelle mega ferry/hoovercraft, weet niet hoe zo'n boot heet , weet wel dat je er ontzettend ziek in wordt. Iedereen zit binnen (er is geen buiten) en van binnen lijkt het net een bioscoop. Voor vertrek krijgt iedereen een zakje, Yoni vroeg me waar dat dan voor was dus ik vertel hem dat is voor als je moet braken. Hij geeft het meteen aan mij en zegt dat hij dat echt niet nodig heeft. We vertrekken, de eerste die dat zakje nodig heeft is hij, ik zie mijn zoon in 5 minuten van een gezond bruin kind veranderen in een groen misselijk hoopje. Zelf voel ik me ook niet top en moet me concentreren op 1 punt anders moet ik zelf ook aan het zakje en kan ik hem niet meer bijstaan. Een vreselijke tocht maar dan zijn we er, SANTORINI. Het is de warmste dag van het jaar (45 graden) . Het hele eiland is tegen een berg opgebouwd dus we klimmen wat af onder het genot van liters en liters water, het is prachtig, zoiets moois , alles is wit met blauw, trapjes, blauwe daken, nog eens trapjes........ We kopen na een tijd hoedjes anders denk ik dat we nog een zonnesteek hadden opgelopen. Yoni heeft het hele eiland bezocht met me en alles in die verzengende hitte gelopen, hij had zijn eigen camera bij en heeft er lustig op los gefotografeerd. Het was een heerlijke dag en niet alleen doordat we op een prachtig eiland waren maar omdat ik met mijn zoon het heel gezellig had en we goede gesprekken gehad hebben die dag en ik me realiseerde dat mijn kleine jongen groot aan het worden was, een echte moeder-zoon dag was het, die ik me nog lang zal herinneren.

TOP

Rood haar

Gepost door Ilse zaterdag 14 juli 2007 reacties (1)

Ik ben 17 maart 1967 geboren... toen ik er na, een zeer zware bevalling voor mijn moeder, uitfloepte (ja, echt! ik vloog tegen de achterkant van het bed, de dokter stond te slapen denk ik) zag mijn moeder tot haar grootste schrik dat haar eerste dochter rood haar had. In die tijd was je daar dus niet blij mee. Niemand die het in zijn hoofd haalde toen om zijn haar rood te verven en de enkeling die het wel deed werd toch als een beetje excentriek gezien. Ik heb dus ook de eerste 6 weken van mijn leven met een mutsje op mijn hoofd doorgebracht. Thuis alleen met haar en mijn vader mocht het af maar als we weg gingen of kwam er bezoek, ging dat mutsje weer op. Als er iemand onverwacht toch mijn rode haar zag en daar wat van durfde te zeggen ontkende mijn moeder in alle toonaarde , dan lag het aan het licht of de zon die er op scheen. Ze vond het echt moeilijk. Ik werd er toen ik iets ouder was ook mee gepest op school, kinderen zijn wreed tegen elkaar en vaak werd ik dan ook uitgescholden voor: Vuurtoren, Kreeft, Tomaat en ga zo maar door. In het begin vond ik dat erg maar na een tijdje leer je daar als kind mee leven en naarmate ik me daar minder van aantrok werd het gepest ook minder. Dus ik heb er geen schade aan ondervonden gelukkig. Vijf jaar na data kreeg mijn moeder nog een dochter , mijn zusje dus, die je raad het al....ook rood haar had/heeft.

Rood haar is inmiddels al jaren een zeer gewilde kleur en bosjes vrouwen gaan naar de kapper om het rood te laten verven. Inmiddels verf ik al een aantal jaren mijn haar (niet omdat ik rood niet mooi vind maar voor de variatie) , de ene keer blond dan weer bruin en soms ook gewoon rood.

Het temperament van een roodharige verf je niet weg dat heb ik altijd al en dat hou je ook je hele leven.

Ik ben dus een echte rooie!!!! Een Rooie Limburgse.......en daar ben ik best trots op.

TOP

Flubberbuik

Gepost door Ilse reacties (0)

Ik krijg nogal wat reacties over mijn stukje flubberbuik en wiebeltieten. Voor degene die zich aangesproken voelt......als je je aangesproken voelt zal het wel zo zijn, anders voel je je niet aangesproken toch? Kan er niets aan doen dat men zich aangesproken voelt, helaas. Doe er wat aan, genoeg plastisch chirurgen in NL.

TOP

ZOMER

Gepost door Ilse reacties (1)

Eindelijk zomer dit weekend......heb er zin in!!!

TOP

40 en opnieuw beginnen

Gepost door Ilse vrijdag 13 juli 2007 reacties (3)

Ik heb een een hoop vriendinnen die allemaal rond hun 40ste opnieuw zijn begonnen. Sommige hebben zelf de knoop doorgehakt, sommige hadden een man die in een midlife crisis terecht kwam en zich weer 20 wilde of ging voelen en nog andere verloren hun man aan een enge ziekte.

Al deze vriendinnen wilden RUST na een toch wel moeilijke scheiding/periode. Dat lukte meestal ook aardig en allemaal zijn het zelfstandige vrouwen die goed in hun vel zitten letterlijk en figuurlijk totdat.......ze een nieuwe relatie krijgen. Daar begint de ellende, de exen kunnen deze mannen wel loslaten want in veel gevallen gingen ze zelf weg of was het een gezamelijke beslissing maar dat alleen zolang hij geen nieuwe relatie heeft. Op het moment dat ze merken dat hun ex weer gelukkig is ontpoppen ze zich tot vals kreng. De een belt dagelijks met een smoesje waarom exmanlief even moet komen en wacht hem dan op in lingerie (alsof hij daar nog gevoelig voor is) en hoopt dan ik weet niet wat. De ander fietst/rijdt dagelijks zo'n 50x langs hun huis om te zien wat hij met zijn nieuwe liefde aan het doen is/hoe ze wonen en leven. Een ander wil controle uitoefenen en beslissen wat de kinderen eten/doen bij vaders. Weer een ander zet de kinderen tegen hem/nieuwe vriendin op of onthoudt ze aan hun vader.

Of zoals bij een vriendin van mij geeft de kinderen alleen maar vieze kapotte kleding mee. Er is er zelfs een die haar 3 kinderen dumpte bij pa en ze maanden niet gezien heeft omdat ze dacht dat de nieuwe vriendin dan wel snel klaar zou zijn met hem. Wat drijft deze vrouwen? Verveling, eenzaamheid, wrok, jalouzie?Ze zijn in ieder geval niet gehinderd door enige vorm van intelligentie.

Conclusie: al deze vrouwen zijn gefrustreerd. Waarom? Misschien heeft nieuwe vriendin een betere baan, is ze geliefd bij kinderen, zelfstandiger, mooier, rijker, heeft mooiere borsten, kleding.....wie zal het zeggen? Vriendin van me vertelde gisteren dat ex van haar vriend het niet kon verkroppen dat ze de controle over haar ex kwijt was. Iedere ex heeft haar eigen reden zo schijnt. Meestal werken deze vrouwen niet of maar een aantal uren wat hun tijd genoeg laat om zich met anderen bezig te houden. Een andere vriendin ontmoette een weduwnaar, fijn, geen last van ex, denk je dan, dat dat niet waar is blijkt nu, wat de ex niet doet doet nl de familie voor haar. Weer een ander haar ex is echt wat je noemt; De Opperheks, de heks aller heksen, die doet al het bovenstaande maar die valt niet alleen de nieuwe partner van haar ex lastig maar ook de ex van haar nieuwe liefde.

Het lijkt het sprookjesbos wel, je ontmoet de prins op het witte paard en krijgt er de heks gratis bij.

Kortom de rust die ze dachten te vinden is ver te zoeken. Gelukkig zijn het allemaal sterke vrouwen die goed in hun velletje zitten en hun liefde voor nieuwe vriend is zo groot dat niets daar tussen kan komen. En ze hopen maar dat de heks op een dag stopt met haar obsessieve gedrag.

Mijn ex heeft net een nieuwe vriendin........ik moet maar eens gaan bedenken wat ik die allemaal kan aandoen :) Nee hoor, maak je niet druk , exman, je kent me, zal ik NOOIT doen!! Wens je alle geluk van de wereld , jongen!

TOP