In 2005 ging ik met Yoni naar Santorini voor dit prachtige eiland te bezoeken en er te fotograferen. Vanaf Kreta met een supersonisch snelle mega ferry/hoovercraft, weet niet hoe zo'n boot heet , weet wel dat je er ontzettend ziek in wordt. Iedereen zit binnen (er is geen buiten) en van binnen lijkt het net een bioscoop. Voor vertrek krijgt iedereen een zakje, Yoni vroeg me waar dat dan voor was dus ik vertel hem dat is voor als je moet braken. Hij geeft het meteen aan mij en zegt dat hij dat echt niet nodig heeft. We vertrekken, de eerste die dat zakje nodig heeft is hij, ik zie mijn zoon in 5 minuten van een gezond bruin kind veranderen in een groen misselijk hoopje. Zelf voel ik me ook niet top en moet me concentreren op 1 punt anders moet ik zelf ook aan het zakje en kan ik hem niet meer bijstaan. Een vreselijke tocht maar dan zijn we er, SANTORINI. Het is de warmste dag van het jaar (45 graden) . Het hele eiland is tegen een berg opgebouwd dus we klimmen wat af onder het genot van liters en liters water, het is prachtig, zoiets moois , alles is wit met blauw, trapjes, blauwe daken, nog eens trapjes........ We kopen na een tijd hoedjes anders denk ik dat we nog een zonnesteek hadden opgelopen. Yoni heeft het hele eiland bezocht met me en alles in die verzengende hitte gelopen, hij had zijn eigen camera bij en heeft er lustig op los gefotografeerd. Het was een heerlijke dag en niet alleen doordat we op een prachtig eiland waren maar omdat ik met mijn zoon het heel gezellig had en we goede gesprekken gehad hebben die dag en ik me realiseerde dat mijn kleine jongen groot aan het worden was, een echte moeder-zoon dag was het, die ik me nog lang zal herinneren.
1 reacties:
wat leuk om je stukje te lezen en foto's te zien.
15 juli 2007 om 22:34Een reactie posten