Zaterdag hadden we een gesprek bij vrienden over dat ieder huisje zijn kruisje heeft.
Dat je denkt dat er alleen bij jou thuis vroeger dingen gebeurden die moeilijk zijn, verdrietig, gek, stom, of weet ik wat... maar dat dat niet zo is, dat ieder huisje zijn kruisje heeft.
Vroeger had ik dat gevoel , maar dat is nu natuurlijk voor onze kinderen net zo en zelfs voor ons volwassenen. Mijn kinderen hun kruisje is vast het feit dat papa en mama niet meer bij elkaar zijn.
G en mijn kruisje (of zeg maar gerust kruis) heeft een bos met krullen en een chagrijnige kop. Een absolute gek die ons niet met rust laat en het leven zuur maakt. En zo heeft iedereen wel wat.
Maar er zijn ook gezinnen die gewoon nooit een kruisje hebben denk ik. Waar alles altijd pais en vree is en nooit gekke dingen gebeuren. Of is het zo... dat dat maar zo lijkt ?
Je weet het natuurlijk niet je kan niet in iemand anders zijn keuken kijken.
In ieder geval zijn er dan altijd momenten dat ik toch weer denk dat het allemaal wel mee valt bij ons als ik dan op het journaal zie dat Marlies dood gevonden is op Bonaire, of hoor dat iemand kanker heeft, of ouders een ziek kind hebben.
Dan weet je dat je blij mag zijn dat je kinderen allemaal gezond zijn , je partner en jezelf gezond en blij met elkaar, dat je zulke leuke kinderen hebt en dat ze allemaal veilig in hun bed liggen.
Je moet er toch niet aan denken dat je eigen kind vermoord word door de een of andere $@^$^!%^&!%@$^% klootzak.
Ik ben zooo boos, die man had al vast gezeten voor verkrachting en geweld waarom laat je zo'n vuile gore %^$@^%$%^$!^%$@ zak nog vrij????
Die mensen die in de fabriek werkten en zagen dat Marlies van haar fiets werd getrokken hebben de politie notabene gebeld en die stomme #$!!%@%$%!± agenten hebben NIETS gedaan!!!!!!
Dit had niet gehoeven, dit had voorkomen kunnen worden, dit meisje had misschien nog gered kunnen worden...
Hoe moeten die ouders zich voelen, hoe boos, hoe machteloos, hoe verdrietig.
Hopelijk hoef ik zo'n kruisje nooit mee te maken en blijft het bij de kakelende kip...
2 reacties:
Hallo lieve Ilse
20 oktober 2008 om 13:01Het gras lijkt inderdaad bij een ander altijd groener.
Maar ik kom er langzamerhand (eindelijk) achter dat het bij iedereen wel wat is.
Dus probeer ik ook alleen te kijken naar mijn prachtige meiden en kleinkinderen en er blij mee te zijn wat ik wel heb.
Dat valt niet altijd mee als je je rot :'-( voelt om wat je "familie" je straffeloos denkt aan te kunnnen doen.
Maar goed het is vandaag weer mooi ik ga zo ff met het hondje naar het bos en probeer ervan te genieten, terwijl ik weet dat mijn man van me verwacht dat ik zolder in de grondverf zet vandaag nou ik weet niet of ik daar vandaag aan toe kom hoor, er komen weer allerlei andere dingen op mijn pad vandaag.
Lieve groet Truus
Hey meid
20 oktober 2008 om 15:24We hebben het er al eens over gehad maar inderdaad iedereen heeft wel wat meegemaakt of maakt wat mee.
Maar niet iedereen heeft die heks met die krullen das waar;-)
Soms kijk je heel erg tegen een gezin op en dan merk je dat daar thuis meer aan de hand is dan je dacht
Geloof je echt dat er een huisje zonder ook maar een klein kruisje is??
Ja idd erg he van dat meisje
Zo dom die politie
Arme ouders en ja dan maar een enge heks als je kinderen maar gezond zijn en hun nooit wat overkomt
Een reactie posten