De oudsten 5 met een vriendinnetje en Julie met haar vriend zijn met zijn allen naar Walibi geweest Halloween vieren.
Mijn dochter heeft flink moeten huilen omdat ze het zo eng vond. Ja, achterna gezeten worden door enge types met kettingzagen zou ik ook eng vinden.
Oh, het is al zo'n bangerik, dat wordt goed slapen vannacht...
Enfin ze wilden er zelf naartoe en hebben het buiten dat enge moment wel heel leuk gehad hoorde ik .
Wij hebben met de kleintjes een rustig avondje gehad met Ushi en Dushi, ik kan Wendy van Dijk eigenlijk nooit uitstaan in de X-Factor maar als Ushi of Dushi vind ik haar echt GEWELDIG.
Ushi is mijn favoriet omdat die zo heerlijk bijdehand is en stuntelig en die reacties van de mensen...vind ik gewoon erg lachen.
Erna Paul de Leeuw gekeken , en wat hoor ik daar? Ik wist het nl echt niet.
Waarom mensen altijd op hun rug opgebaard worden? En niet liggend op hun zij of buik?
Omdat er dan LIJKvocht uitloopt uit de gaten (neus,mond,oren) en dat is onsmakelijk om te zien. Kijk en dat wist ik nou niet . Ook nooit bij nagedacht eigenlijk omdat ik nooit zo nadenk over dood en opbaren en zo , ik ben een vrolijk typetje als ik geen pms heb die niet over dat soort dingen nadenkt en omdat ik als de dood voor doodgaan ben (leuke zin) en ik opgebaarde mensen heel erg eng vind, ze lijken er niet meer op, het leven is eruit zeg maar, logisch duh...
Ja ik ben niet zo'n held, ik denk dat ik ook niet iemand zou kunnen aankleden en zo die al dood is, nee echt niet....ook niet mijn lief. En iemand thuis opgebaard hebben ,ik geloof niet dat ik zou kunnen slapen... Volgens mijn lief is dat allemaal anders als het je eigen man/vrouw betreft, nou ik weet het echt niet en wil dat nog niet ervaren ook trouwens.
Ik denk dat dat allemaal komt doordat ik op mijn 7e meeging naar mijn opa kijken die opgebaard lag, zonder uitleg niks mijn ouders waren van de seksuele revolutie die hadden andere prioriteiten, hup mee jij naar opa, iedereen in tranen daar al die ooms en tantes , neven en nichten en dat zijn er veel hoor , ik keek eens naar hem en raakte hem aan : shock totaal , het leek wel een vrieskip, ik schudde wat aan hem en schijn geroepen te hebben "Nu wakker worden hoor nu is het niet leuk meer" . Ik was echt totaal overstuur. Niemand had er namelijk ook maar even aan gedacht om mij uit te leggen hoe dat nou was , een dood opgebaard iemand, of wat dood zijn nou eigenlijk in hield.
En ik ik vond het niet leuk, mijn opa die was niet koud, die was niet zo in en in wit, die lag nooit zo raar stil.....
Jaren later ging mijn andere opa dood mannen zijn duidelijk het zwakke geslacht bij ons in de familie. Sindsdien heb ik toch nog behoorlijk wat mensen opgebaard gezien (helaas) maar telkens vond ik het vreemd. Zo anders waren ze dan, zo niet meer hoe ze waren. Ik kan er nu wel wat beter mee omgaan dan jaren terug trouwens maar wennen doet het nooit.
Ik typte net "opgebaard" in op google want zocht een "leuk" plaatje bij dit stukje. klik op afbeeldingen en kom bij allemaal opgebaarde mensen terecht , echte, ik werd dus even niet lekker , ik zei al kan daar dus niet tegen, echt niet en al zeker niet kinderen en zo. En sommige zien er werkelijk doodeng uit, echt gruwelijk gewoon (moordslachtoffers en zo) , nou dus maar even een ander plaatje gezocht ....het is ook echt nooit in me opgekomen dat mensen hun dierbaren opgebaard op internet zetten maar ja misschien is het voor de meeste wel de meest normale zaak van de wereld.
14 reacties:
Dat is geen pretje lijkt me nee, als je totaal onvoorbereid naar een opbaring mee moet zonder enige uitleg :S
1 november 2009 om 11:37En natuurlijk is het altijd wat luguber maar voor mij kwam dat pas veel later in het leven en ik heb er menigeen gezien nu en zag wel degelijk de rust of een glimlach in het gezicht, heel mooi in elk geval...
XXX
Juist omdat het vroeger een taboe was, heb ik m'n kinderen dus wel meegesleept naar dat soort dingen. Wel eerst natuurlijk uitgelegd hoe en wat ze konden verwachten enzo. Daardoor waren ze ook niet bang toen m'n sch.ouders en m'n vader overleed. M'n vader was trouwens de eerste dode die ik aangeraakt heb. Met m'n zussen heb ik hem gewassen toen hij net overleden was en dus gelukkig nog warm. Anders is het wel naar, denk ik. Ik kan me voorstellen dat mensen het eng vinden, zoals je schrijft, maar ik vind ook wel dat het bij het leven hoort.
1 november 2009 om 13:13Moet er niet aan denken om foto's op internet te zetten. Rare gewoontes hebben ze tegenwoordig. Maar ik heb mijn ouders opgebaard samen met mijn zussen en ze waren echt zoals ze altijd waren. Niet in een net pak wat ze normaal ook niet droegen maar gewoon in iets waar ze zich lekker in voelden. En wij hoorden van iedereen dat ze zo mooi waren, [voor zover dat kan] Dus het hoeft niet altijd eng te zijn. Je wilt er alleen niet over nadenken. Hopenlijk heeft je dochter je niet de hele nacht wakker gehouden.
1 november 2009 om 13:32fijne dag, groetjes Lia
Ik weet ook niet of ik bijvoorbeeld een van mijn dierbaren zou kunnen afleggen, maar het schijnt steeds meer te gebeuren dat mensen dat zelf doen. Ik ben ook als de dood voor de dood en logde er al vaker over. Weet jij van G wat hij wil en hij van jou?
1 november 2009 om 13:40Ik wilde er ook nooi iets over horen laat staan bekijken.
1 november 2009 om 13:49Maar ik was erbij toen mijn vader overleed en heb hem samen met mijn zusje gewassen aangekleed vond het totaal niet eng ofzo het is een goede afsluiting geweest ik denk er met goede gevoelens aan terug.
Toen mijn moeder o9nverwachts overleed is zij direct weggebracht en hebben vreemden haar opgebaard is toch heel anders mijn jongste zusja (waarmee ik mijn vader opgebaard had) zag haar pas toen ze in de kast lag en heeft daar nu nog last van. Zo gaat iedereen er anders mee om en weet je nooit van te voren wat je doet.
Nadat mijn vader overleden was, was ik niet bang ik had het gezien wat is dood gaan anders dan stoppen met ademen!!!
Een goede vriend van mij heeft zojuist een carriere switch gemaakt en werkt nu voor Monuta...
1 november 2009 om 14:01ieuw, wat een verhalen.
Het wordt steeds populairder om jezelf op sterk water te zetten, zodat je zonder koeling een aantal dagen goed blijft. Ook niet stijf en koud wordt...
Da's fijn zei hij, want dan kun je nog een aantal dagen opgebaard thuis liggen en diegene voelt dan nog heel natuurlijk aan.
Ik keek hem verbijsterd aan. Gatver.
Een dood iemand in huis. Lijkt me vreselijk, je man of je kind, in een kamertje.
Yuk! Dat soort foto's zet je toch niet op internet? Dat je voor jezelf foto's maakt ala. Maar om dat zomaar het web op te slingeren.
1 november 2009 om 14:04Ik kan me voorstellen dat je totaal overstuur raakte van een dode opa. Vooral zonder uitleg. Ik vond mijn oma al eng mét uitleg. Dode mensen zien er trouwens maar zelden uit als toen ze nog leefden. Ik denk dat ik zelf maar voor een gesloten kist ga. Met een foto erop ofzo.
Hoi Ilse,
1 november 2009 om 14:51Moeten we onze dochters na het Walibi-haloween avontuur aanmelden bij Dr. Rossi denk je???
hahaha
Groetjes,
Simone
Oh, ik lees net tot mijn verbazing dat mijn oma opgebaardt lag in een kast.
1 november 2009 om 15:03Foei mam! Wat een typefout, hahaha.
Voordat iedereen denkt dat ik gek geworden ben... heb ik even gegoogled om te vinden hoe het heet.
1 november 2009 om 15:54Thanatopraxie dus.
Thanatopraxie is het tijdelijk conserveren van het menselijk lichaam na het overlijden.
Wat een heerlijke verhalen enne.....dat haren trekken bij je kind is ook hier in huis gebeurt hoor! Sterker nog, een kaakslag is ook een keer gevallen. Schrok er zelf van aangezien ik qua lengte in de catagorie liliputters val (ben 1.61 meter en mijn zoon is 14 en 1.81 meter) Vond het later best stoer van mij hahahaha en mijn zoon ook! Hij heeft het dan ook uigebreid op school verteld, das dan weer minder!
1 november 2009 om 18:05XXX Desi
Voor mij is het juist een hele respectvolle manier van afscheid nemen om diegene zelf te kleden. Ik moet er niet aan denken dat een van mijn geliefden in zo'n kil rouwcentrum moet liggen. Ik wil ze thuis hebben voor de begrafenis en ik wil ze zelf aan kunnen kleden. Wassen mag de begrafanisondernemer doen. Het hoort voor mij bij de rouwverwerking om dat zelf te doen. Ik word er juist op zo'n moment een beetje agressief van als zo'n begrafenisondernemer met zijn fikken aan mijn geliefde zit. Zo zie je maar: iedereen beleeft het anders.
1 november 2009 om 22:24de eerste dode die ik zag was mijn beppe en haar gebit was een beetje naar beneden gezakt, zodat ze enigzins op een konijn leek. Weet nog dat mijn broertje en ik er spontaan de slappe lach van kregen.
2 november 2009 om 20:04Mijn moeder heb ik wel zelf gewassen en samen met mijn vader haar kleren uitgezocht en aangekleed. Was wel heel bijzonder en heeft zeker geholpen bij de rouwverwerking.
Samen met mijn broer haar in de kist gelegd.
Bij mijn vader kon ik het niet, teveel allemaal. heb wel een tijdje aan hem om lopen frutten omdat hij er niet op mijn vaders bijlag en nog enige discussie gevoerd waarom hij zijn schoenen niet aanmocht. Gelukkig hebben ze dat wel gedaan.
Maar foto's maken nee dat gaat me net een stap te ver.
Thuis opbaren ook zowel als bij mijn vader als moeder kregen we een sleutel van het rouwcentrum en konden er dag en nacht heen.
Fonneke.
Ik ben vreselijk bang voor dode mensen. Ik ben ook bang voor opgebaarde mensen. Ik ben altijd bang dat die mond openvalt en dat je rottend vlees ziet enzo. Afschuwelijk. Lijkvocht....brrrrrr
3 november 2009 om 11:33Een reactie posten