Ik ga weer even klagen, dus wie hier geen zin in heeft moet maar niet verder lezen:
Ik lees alleen maar verhalen van opa's en oma's die de kleinkinderen een weekendje zijn komen halen, die oppassen en die leuke dingen doen met de kleinkinderen , met andere woorden:
opa's en oma's die de ouders even ontlasten.
Die wil ik ook.
Zo, het is gezegd.
Ik wil ook een opa en oma die de kinderen gewoon eens een weekendje halen , die een avond komen oppassen en ons de deur uit sturen, die de kinderen een dag meenemen.
Ja, die wil ik.
Die hebben we namelijk niet want mijn ouders wonen in Limburg en zijn ook gewoon geen opa en oma die dat soort dingen doen, mijn ouders zijn druk en hebben daar geen tijd voor en nooit gehad. En de moeder van G (zijn vader is helaas overleden) die woont in Neede , ook niet echt naast de deur en dat is ook een drukke actieve oma die daar geen tijd voor heeft.
Dus wij zijn opa en oma loos in de zin van een betrokken opa en oma die eens willen inspringen die in dezelfde stad wonen en eens een pan eten brengen.
En daar baal ik van en nog meer als ik het bij anderen lees, oma's die naast het oppassen ook nog appeltaarten bakken, een wasmand wegstrijken, je werk uit handen nemen, je kinderen een weekend ontvoeren. En dat allemaal doen uit liefde, zonder er iets voor terug te willen, gewoon omdat ze het graag doen , zonder dat je je schuldig hoeft te voelen. Mijn god mensen wat een luxe, beseffen ze dat wel denk ik dan?
Je weet namelijk meestal pas wat je hebt als je het niet (meer) hebt.
27 reacties:
ik wil dat ook. ook al hebben we maar één kind.
21 september 2009 om 10:54maar allebei de opa's en oma's wonen hier ook ver weg (resp. 2 en 3 uur rijden) en zijn druk met andere dingen (mijn ouders) en of druk met oppassen op de andere kleinkinderen die wel dichterbij wonen (schoonouders).
en ik vraag me ook af of al die mensen wel doorhebben wat een luxe dat is, zo'n opa en oma om de hoek en bij de hand.
en ik wil dat ook.
(maar vriendje wil niet verhuizen ; )
Wat denk je, zou jij zelf zo'n oppas-oma worden? of willen zijn?
21 september 2009 om 11:25@Astrid: dat weet je pas als je kleinkinderen hebt natuurlijk maar het schijnt (heb ik van horen zeggen) dat het veel en veel leuker is voor je kleinkinderen te zorgen en op te passen dan op je eigen kids en ook omdat je dan meestal natuurlijk niet meer werkt en niet verantwoordelijk bent voor het opvoeden maar ze gewoon verschrikkelijk mag verwennen... Maar ik weet het niet , in mijn hoofd wel maar of dat dan ook echt zo gaat zijn???
21 september 2009 om 11:29Geen vaste dagen in de week dat zou ik niet willen maar gewoon zomaar af en toe weekenden en avondjes lijkt me hartstikke gezellig.
Wij waren zo'n opa en oma maar het werd niet op prijs gesteld. Erger nog .. wij moesten bidden en smeken om het kind te mogen zien en hebben gezegd dat wij er mee stoppen. Als zij wil dat wij het kind zien dat komt zij maar eens onze kant op et voila ... kind al 3maanden niet gezien. Treur er ook niet om hoor, voelde mij toch geen oma van haar. ( was niet mij eigen kleinkind ) En dan krijg je weer het ge mijn en jouw kind. Gelukkig trokken we dit keer wel één lijn, pfff
21 september 2009 om 12:02fijne dag, Elise
http://news.bbc.co.uk/2/hi/despatches/42014.stm
21 september 2009 om 12:06Herkenbaar! Ook mijn ouders zijn van die ondernemende babyboomers met volle agenda's.
21 september 2009 om 12:28Mijn moeder vindt dat ze al genoeg gezorgd heeft, en wil nu haar eigen dingen doen.
mijn ouders zag ik vroeger drie keer op een jaar!! toen ik het moeilijk had kon ik het zelf oplossen hun waren op reis of op restaurant etc nu zijn ze oud en ziekelijk en zou ik drie keer in de week moeten gaan nooit heeft ze de kinder de fles gegeven of meer rondgereden in wagentje of meegenomen op de fiets!!! toen ik belde voor te komen naar een schoolfeest was het we hebben al genoeg feesten gehad vroeger!!! ben blij eens iets te lezen want ik begrijp je helemaal bij de overburen oppasoma's strijkoma's uitlogeren opa's en oma's ja heerlijk goedkoop en gezellig maar de mijne begrijpen niet dat ik nu geen zin meer heb in dat kleffe gedoe we zijn nooit geen hecht gezin geweest en nu is het te laat! maar ik ben wel een slechte dochter hoor dat wel!
21 september 2009 om 13:11Pfiew, lastig! Hier een eigen moeder die steevast één dag per week oppast. De ene week in haar huis, en de andere week in ons huis. Scheelt haar dan een ritje en dan kan ze thuis ook nog even werken, terwijl 't meisje daar ronddartelt.
21 september 2009 om 13:33Maar ik moet er dan weer niet aan denken dat ons meisje gaat logeren bij de schoonouders. Die een heel eind uit de buurt wonen.
Familie is soms zo lastig. Maar echt: de momenten dat m'n moeder oppast: ik koester ze! En ze krijgt regelmatig bossen bloemen, dozen bonbons enzo als bedankje!
Ik ben er mee opgehouden van alles te willen en te wensen naast al dat andere dat ik al heb. Bevalt uitstekend!
21 september 2009 om 15:36Mijn ouders -op 1 uur afstand- deden wat ze konden. En dat was dan vooral op de camping er 'zijn' voor de jongens. Ze konden er altijd logeren. De sch.ouders wonen echter om de hoek en zijn volledig afwezig. Dochter en kids gaan voor, wij zijn gewoon niet in beeld/belangrijk. Ik kan er een boek over schrijven. Binnenkort zijn ze 50 jr getrouwd en via via hebben we gehoord dat ze een etentje geven op 17 okt. Ben benieuwd verder of we nog wat horen.
21 september 2009 om 17:15O ja DJ was 1 augustus jarig: nog niets vernomen van de sch.ouders...
Ga er toch eens een blogje aan wagen, maar ik begrijp dus jouw gemis. Wij moeten ook alles zelf doen. Niet erg -het zijn onze kinderen!-, maar het had zoveel leuker kunnen zijn.
Ja meid, ik ken dat. Mijn ouders leven al een tijdje niet meer en worden ook erg gemist door mijn kinderen. Gertom heeft nog wel ouders, en daar komen we wel regelmatig, maar daar hebben mijn kinderen amper een band mee.....jammer!
21 september 2009 om 17:16Mijn ouders zijn gelukkig wel zo. Als ik ze om iets vragen, zullen ze altijd helpen. En ook zomaar. Zoals mijn vader die spontaan een hele week komt helpen met bestraten.
21 september 2009 om 18:53Helaas wonen ze hier wel een half uurtje vandaan. Maar dat is te doen.
Ik had het geluk dat als ik oppas nodig had altijd een beroep kon doen op mijn ouders en schoonouders. Niet als vaste oppas, want ik was een thuismoeder. Maar zal dat ook nooit vergeten. En ze gingen regelmatig naar oma [mijn moeder] voor de gezelligheid, want dan mochten ze opblijven en oma deed altijd wel iets leuks met ze. Helaas is mijn eigen moeder er niet meer. Maar ik denk dat ik hetzelfde wil doen later. Mijn jongens van 25-23-18 missen haar nog steeds en vertellen nu nog steeds verhalen die ik niet wist. Want dan zei oma zeg het maar niet tegen je moeder dat je zolang op bent geweest. Ze hadden altijd onderonsjes, en zo'n oma wil ik later ook zijn. Als ik het beleven mag natuurlijk.
21 september 2009 om 18:56Hoi Ilse
21 september 2009 om 19:03ik ben ook oma van 4 kleinkinderen een heerlijk stel(meestal)
Ik heb ook mijn werk en eigen leven dat door mijn dochters gerespecteerd wordt maar toch passen wij vaak op, ik doe dit ook heel graag hoor, en ga dan soms iets leuks met ze doen al is het maar een eindje fietsen dat vinden ze ook al heel leuk, maar gewoon een beetje om mij heen keutelenis ook al goed.En ja soms strijk ik een was weg, maar aan de andere kant doen zij ook weer dingen voor mij bv.me wegwijs maken op de pc of helpen met hapjes klaar maken bv. voor mijn verjaardag zo gaat het over en weer.Als ik niet kan gaat mijn man ook rustig oppassen of naar het voetbal of hockyveld.
hat kan dus niet allemaal van een kant komen.Ik kan me niets heerlijker voorstellen dan die armpjes van die kleintjes om je nek en een natte klapzoen op je wang. Ik heb je meerder malen aangeboden om een pan eten te brengen en je te helpen maar dat vind jij blijkbaar moeilijk want dan wil je het toch zelf doen.
Kyla heeft hier al een keer gelogeerd en dat mag best weer dat weetje samen met Iris ik vind dat prima!
Dus meid laat het dan ook toe dan wil ik vast eens een avondje op jou kids passen oke?
Groetjes Truus
Mijn ouders en schoonouders wonen respectievelijk in België en Twente.... niet echt naast de deur dus... Nu moet ik eerlijk zeggen dat mijn ouders vroeger dan wel nooit door de weeks konden bijspringen, maar op het moment dat ik in het weekend om oppas vroeg, stonden ze bijna direct voor de deur!
21 september 2009 om 19:06Hetzelfde met mijn schoonouders eigenlijk...
Maar ja, ze wonen gewoon te ver weg dus om door de weeks in te kunnen springen. Ik denk er eigenlijk gewoon niet bij na. Het is niet zo, dus waarom zou ik mezelf kwellen met de gedachte "als..."
Bovendien ben ik misschien eigenlijk wel een eigenheimer.... die het wel lekker vind om alles op haarzelf te doen.... (dan maar iets meer rommel af en toe! Hahahaha)
Hier ligt het natuurlijk ook niet voor de hand, mijn moeder is hier 1 keer geweest en is in de tachtig, de opa van de kinderen is hier nog nooit geweest en zien we net als mijn moeder 1x per jaar als we naar Nld. gaan. De andere oma wil wel vaker maar komt hier in Zweden wel logeren. Afstand blijft toch lastig.
21 september 2009 om 19:06Maar een hele hechte band hebben mijn kinderen helaas niet, echt jammer, maar als wij later kleinkinderen krijgen gaan we dit echt anders doen! Daar mogen mijn kinderen ons aanhouden.
Jajajaja, mijn schoonmoeder woont in Teheran. Jij hebt tenminste nog een poetsvrouw die werk uit je handen neemt. Tel uw zegeningen!
21 september 2009 om 19:11Oja, en een man die je helpt...
21 september 2009 om 19:14@Elise: hier wordt ik blij van van wat me nog te wachten staat... :(
21 september 2009 om 19:20@Novy: ik zou zeggen wat houdt je tegen?? opstarten die handel
@Nicole: toen ik zwanger was zei mijn moeder: wie het kind krijgt mag het houden, boodschap was erg duidelijk ja.
@anoniem: leuk ja die ouders die nooit inzien dat ze ZELF oogsten wat ze gezaaid hebben
@margriet: dat geloof ik niet je wil altijd wel iets..
@Nicolette: wat is dat toch met die sch ouders? en waarom zijn dochters altijd belangrijker? ik zie dat zooo vaak om me heen
@Inge; dat is jammer , zijn ze er en ook weer niet
@Natasje: lucky you !
@Lia : zie reactie hierboven...
@Truus: dat is natuurlijk super super lief van je maar dan voel ik me weer schuldig het is toch anders als je eigen ouders het doen of een "vreemde", snap je wat ik bedoel, maar Kyla ja die mag echt komen logeren die vind het geweldig bij de oma van Iris...
@Wondelgijn: ik had het ook nooit dat gevoel tot ik er 7 had ...
@Bellavien: ja afstand is gewoon een probleem daar kan je niets aan doen
@Soes: ja dat is waar maar dat is ook niet zaligmakend want daar heb ik ook nog wel wat te klagen (ja ik weet het ik klaag graag en veel , ik ben een vervelend mens duh)
@Soes: bij die man heb ik niks te klagen maar die verlangt ook weleens naar een opa en oma....
21 september 2009 om 19:21@Ilse, ik ben benieuwd naar die verhalen, hahaha ... of leest ze mee?
21 september 2009 om 19:25Maarruh, ik mag af en toe van mijn moeder een avondje naar een vriendin, dan mag ik alle kinderen brengen en dan maakt het ook niet uit hoe laat ik het maak.
Daar ben ik dan heel dankbaar voor.
Een avondje eens geen koffie zetten, joechee. :-)
je hebt helemaal gelijk Ilse. Ik heb ook iemand in de omgeving die dat niet heeft en ik zie hoeveel makkelijker wij het hebben. ik kan alleen maar zeggen dat ik het me heel erg bewust ben dat wij stinkende mazzel hebben en dat het echt niet vanzelfsprekend is!
21 september 2009 om 19:28en dan heb ik er maar drie....geen zeven!
Wat een boel reacties. Hier hebben we nog alle opa's en oma's en dat is vrij uniek omdat de ouders van vriendje al 86 en 84 zijn. Mijn ouders zijn 66 en 64 en mijn moeder past een dag in de week op de meiden en regelmatig een avondje. Daarbij wonen ze 300 meter verderop. En ik tel mijn zegeningen want het is reuze fijn. Mijn moeder lijkt trouwens veel meer te genieten van haar kleinkinderen dan ze ooit van ons deed! ;-)
21 september 2009 om 19:50Kun je niet een oproepje doen voor een lease-oma of zo?
Vergeet ik nog het belangrijkste. Dat ik je gevoel goed begrijp. Tenminste, ik denk het te begrijpen en ik word er een beetje verdrietig van. Voor jou.
21 september 2009 om 19:51ik vraag mij af hoeveel kleindinderen jij later zult hebben haha volgens mij blijf je de rest van je leven in de kinderen zitten als je tenminste zelf zo'n betrokken oma wordt ...ooopsss had je daar al aan gedacht
21 september 2009 om 20:09maar ik snap je goed hoor mijn apuders waren respectievelijk 40 en 50 toen ik als nakomertje werd geboren dus tegen de tijd dat ik zelf kinderen had waren ze al wat ouder en een oma in italie hielp natuurlijk ook niet echt... morgen weer een dag.... je weekend uit de post hieronder klinkt overigens behoorlijk relaxt..
ik ben zo'n bofkont, en ik en de kinderen genieten ervan! als ik heb gewerkt en ik kom thuis heeft mn moeder voor ons gekookt, heeft ze mn schoonvader uitgenodigd en eten we met zn allen. Ben ik op vakantie geweest kom ik in een schoon huis terug met verse bloemen en planten, en is er iets met de kinderen dan is er niemand die zo meeleeft als zij. Ik hoop later net zo'n oma te worden als mijn moeder, want ondanks dat we natuurlijk ook wel ns een meningsverschil hebben is t niet alleen fijn dat ze een oma is voor mijn kinderen, maar ook dat ik nog kind kan zijn bij haar (en inderdaad; voel ik me niet goed dan gaan de manden was mee).
21 september 2009 om 20:24Ilse, ik ben een bofkont, en ik weet t ;-D
wel ns aan adoptiegrootouders gedacht? zijn bergen mensen die graag af en toe lid zouden zijn van een groot gezin. zeker weten!
Vroeger paste mijn beppe vaak op mijn broertje en mij.
21 september 2009 om 22:14Toen ik zelf kinderen kreeg, heeft mijn moeder zelfs gekraamd en hebben mijn ouders regelmatig op de 1e twee gepast.
Bij nummer 3 en de kinderen van mijn broertje ging dat helaas niet meer.
Nu mijn ouders er niet meer zijn mis ik dat echt.
Niet omdat het soms heel makkelijk is, maar lekker thuiskomen en het prakkie staat op tafel en gezellig samen eten. Ook weer even kind zijn.
x Fon
Een reactie posten