Ik hoorde gisteren dat een stel uit Limburg met hun zoon en dochtertje van 3 op vakantie in Spanje, dat hun dochtertje is verdronken.
Pa en ma zaten er bij kind gaat met zwembandjes aan van de glijbaan (doet zelf de bandjes af boven aan de glijbaan ) en verdrinkt dus eenmaal van de glijbaan naar beneden, pa heeft het kind nog gereanimeerd, tevergeefs.
Een maand geleden een pa die 2 kinderen in zee zag verdwijnen , er 1 kon redden en moest toezien hoe de ander gewoon voor zijn ogen verdronk.
Echt ik vind dit zo erg, zo afschuwelijk.
Vandaag lees ik dit:
RENNES - De zeven weken oude baby van een Nederlands stel in Frankrijk heeft een dodelijke val gemaakt op een pier. De moeder van het meisje liet de kinderwagen even los om een foto te maken, waarop het wagentje naar beneden rolde, omsloeg en zeven à acht meter lager een betonblok raakte.
De ouders wandelden op de pier van de noordwestelijke kustgemeente Erquy (Bretagne), samen met hun andere dochtertje van drie en een bevriend stel, eveneens uit Nederland. Dat berichtte de Franse nieuwszender TF1 woensdagavond.
Reddingswerkers brachten de zwaargewonde zuigeling naar het ziekenhuis in de plaats Rennes, waar die even later overleed. De aangeslagen ouders krijgen psychologische begeleiding.
Dit kan iedereen dus overkomen hè , het is natuurlijk een piepklein moment van even niet opletten , 1 sec en dan is je hele leven ineens 180 graden anders....
Hier kom je dus nooit overheen denk ik, ik zou gek worden...
16 reacties:
Ik hoorde het vanmorgen op de radio, de rillingen liepen over m´n rug en een brok in m´n keel. Wat afschuwelijk.
6 augustus 2009 om 09:36Toch vraag ik me af. Ik zette met Timmy altijd, echt altijd, vlak of hobbelig, de wagen op de rem. Atijd.
In het begin bewust en later werd het een gewoonte.
Ik vraag me toch ook af. Hoe hellend was het daar in Frankrijk. Want heel hellend, dan doe je de rem erop en niet zo hellend, dan begint ie niet zo hard met rijden die wagen. En dan kan je ´m toch nog pakken...
Kijk, ik wil niet zeggen dat die ouders niet alles gedaan hebben oom het te voorkomen ofzo, maar ik vraag het me gewoon af.
Blijft afschuwelijk en ik denk ook dat ik helemaal debiel zou worden en er nooit meer overheen zou komen.
Ohh je zou er toch niet aan moeten denken hé!! Ik zou ook gek worden, vreselijk!!! Ik krijg gewoon buikpijn als ik dit lees.
6 augustus 2009 om 09:55Groetjes Carolina
Je kunt soms ook niet voorzichtig genoeg zijn en dan nog. Maar Linda heeft me alweer wat aangeleerd voor als ik straks met kinderwagen door het centrum loop. Als je stilstaat.. Rem erop..
6 augustus 2009 om 10:20Love As Always
Di Mario
Ja vreselijk!! Denk inderdaad dat ze daar nooit meer overheen gaan komen, afschuwelijk!
6 augustus 2009 om 11:37Hey, ik kom hier via via. Ik heb het bericht ook gehoord en de rillingen liepen ook bij mij over mijn lijf, verschrikkelijk!!
6 augustus 2009 om 11:46Je houdt je leven lang een enorm schuldgevoel en wat een verdriet voor die mensen..........
ben het helemaal met je eens,moest ook al steeds aan die arme mensen denken,je wordt toch gillend gek..
6 augustus 2009 om 16:49En dan zijn je eigen kinderen ook niet eens onder jou toeziend oog..die van mij is ook nog steeds weg, nog een volle week...zucht...
Het is echt in een poep en een scheet gebeurd ...
6 augustus 2009 om 17:52Maar ook ik heb de kinderwagen nooit losgelaten of idd op de rem gezet .. je kind ligt erin he ..
Fijne avond, Elise
Het is vreselijk. Je zou mij kunnen wegdragen.
6 augustus 2009 om 20:25Die vader die zn ene kind wel en zn andere kind niet kon redden waren Duitsers in NL op vakantie. Buitenlanders gaan vaak toch de zee in ondanks de waarschuwingsvlaggen die overal hangen. Mijn jongens weten dat ze alleen van ons de zee in mogen als er een groene vlag hangt. Bij oranje rood gaan ze gewoon niet de zee in, daar zijn ze mee opgegroeid. Jammer dat dagjesmensen en buitenlanders niet beter opletten... Maar blijft vreselijk!
Ik had er nog niets van gehoord. Wat een verschrikkelijk ongeluk. Dit draag je de rest van je leven mee en wat voor leven wordt dat dan???
6 augustus 2009 om 21:20ik had ook al die berichtjes meegekregen. endan gisteren die baby....brrrrrr. ik heb er gewoon geen woorden voor. ik vraag me af of ik nog door zou willen leven in die situatie...maar je zal wel moeten voor je andere kinderen.
7 augustus 2009 om 09:20zo heb je ook nog steeds de ouders van dat engelse meisje dat ontvoerd is op vakantie 2 jaar geleden.
sinds ik moeder ben kan ik niet meer zo goed tegen dit soort berichten...
Ik zou net zo gek worden, daarom was ik er altijd bij, slechts één keer is ze 'ons' ontglipt, maar ze sprong gelukkig naar mij toe! Omdat ze mij baantjes zag trekken in het 'gewone' bad waar zij even in het peuterbad was, ze wilde gewoon naar mama, gelukkig ging ze alleen even kopje onder en was ik alleen in dat grote bad en sprong ze zo in mijn armen, maar doodsangsten gewoonweg als...
7 augustus 2009 om 10:00Verder hebben wij altijd de wagen in de hand gehouden of op de remmen gehad en in zwembad op de glijbaan? Stonden we onder op haar te wachten om haar op te vangen, tot zij haar A diploma had, nu doet ze aan wedstrijd verzuipen ;-)
(synchroon zwemmen dus)
Ik hoop dat deze mensen toch de boel een beetje kunnen verwerken al zal het nooit meer hetzelfde zijn, wat een schuld gevoel moet je voelen als dit je overkomt :(
XXX
Ik kom dus uit het dorp van dat meisje van drie. Verschrikkelijk.
7 augustus 2009 om 10:09Ik kom dus uit het dorp van het meisje van drie. Verschrikkelijk.
7 augustus 2009 om 10:10Ik zou helemaal gek worden! Ik ben ook blij dat ik het lees, nu ik weer veilig terugben. En toen de kinderen klein waren, zat ik altijd te kijken en op te letten, echt op het neurotische af. En toch, 1 seconde is genoeg dat het verkeerd kan lopen. En nog hoor, als de oudste van 18 weg gaat, moet ik me echt inhouden om hem niet met goede raad te overladen. Ik ben zo bang dat er iets gebeurd, maar je kunt ook niet tot ze 30 zijn achter ze aan lopen.
7 augustus 2009 om 10:53Verschrikkelijk hè? Ik word ook altijd helemaal naar van dit soort berichten. Dat zijn zo van die 'freak accidents' waartegen je je nauwelijks lijkt te kunnen beschermen.
8 augustus 2009 om 10:10En hoe dan verder.
Ik ook!! Ik zou ook gek worden!
9 augustus 2009 om 13:35Gelukkig zijn wij weer heelhuids terug uit de bergen... en was middelste ongedeerd bij thuiskomst... Het is toch je grootste nachtmerrie??
Jeetje.... ben even stil. Wat een ellende!
Een reactie posten