Gisteravond keken we naar het programma "Hello Goodbye".
Ik vind het een prachtig programma en kijk altijd met veel plezier.
Gisteren ging het over een man die 20 jaar geleden uit Turkije gevlucht is , hij was een Koerdische activist, is daar veroordeeld , gevlucht naar Nederland.
Inmiddels heeft de man hier een vrouw , kinderen, kleinkinderen en is zijn veroordeling verjaard.
Zijn moeder heeft ie nooit meer mogen zien en is gestorven in Turkije nadat ie haar nog 1x aan de telefoon had gehad en zij de woorden sprak: "Wanneer zie ik je weer, vergeet me nooit"
Ik kon inmiddels al niet meer stoppen met janken want ik moest ook heel erg denken aan anderen die hier wonen en niet bij hun geliefden kunnen zijn.
De man had nu besloten naar Turkije te gaan omdat zijn vader ernstig ziek was en in het ziekenhuis ligt. Hij gaat , is heel erg bang de beste man want hij vraagt zich af : Kom ik in Turkije bij mijn vader in het ziekenhuis of wordt ik alsnog opgepakt?
Je ziet de pijn in zijn ogen, je ziet dat hij niet nog een keer een ouder wil verliezen zonder deze gezien te hebben, je ziet de angst om te worden opgepakt en dan misschien zijn kinderen, kleinkinderen, vrouw in Nederland niet meer te zien. Dit is zo schrijnend wat daar gebeurde op het vliegveld, zo intens verdrietig. De man was een hele lieve zachte man en je wil maar 1 ding op dat moment dat hij zijn vader ziet en veilig terugkeert naar zijn gezin in NL.
Je ziet hoe hij afscheid neemt van zijn mooie kleinkinderen, zijn zoon en schoondochter en vrouw en iedereen is in tranen, ik ook. En dan zie je hem richting vliegtuig lopen.
En dan stopt het programma!!
En hebben die programmamakers niet de moeite genomen even te informeren of de beste man bij zijn pa is gekomen of niet.
Ik wacht op de tekst dat hij veilig bij zijn vader is gekomen en inmiddels weer in NL is bij zijn familie. Maar niets van dat.
Ik zit nu hevige gefrustreerd te wezen en moet steeds aan die man denken en hoop zo dat hij zijn vader heeft mogen zien en weer bij zijn gezin is in NL.
Dus ik ga op zoek en gelukkig vind ik de volgende tekst:
Er is een nieuwe man opgestaan! Alles is goed gegaan tijdens de beladen terugkeer naar Turkije en met zijn vader gaat het goed. En gelukkig maar. Na twintig jaar zag deze man zijn, inmiddels zieke, vader weer terug. Toen zijn moeder een paar jaar geleden ook ziek was, heeft hij het niet aangedurfd om te gaan en is zij zonder zijn komst overleden. Dit keer is hij echter gegaan en nu kan hij nog een tijdje van zijn vader genieten. Dat gaat hij deze zomer dan ook uitgebreid doen tijdens een vakantie van vijf weken.
Ik ben zo blij, echt oprecht blij voor deze man dat ie het heeft aangedurfd, zijn angst heeft overwonnen en hem nog tijd is gegund met zijn vader..........
7 reacties:
Nou, het was idd tranen met tuiten. Ik vroeg mij ook af hoe het gegaan zou zijn en gelukkig weet jij er het fijne van. Die zoon was trouwens een smakelijk hapje, maar daar ging het ff niet om...
14 mei 2009 om 09:43Ik zat ook te wachten op een uitleg hoe het gegaan was, maar niets van dat alles. Gelukkig ben jij zo bij de pinken om het uit te zoeken. Ik ben echt blij voor die man dat ie z'n vader heeft gezien. Ik vond de liefde die die vrouw ook toonde voor haar man zo bijzonder. Ik denk (maar misschien heb ik het wel mis) dat het beeld van deze mensen vaak is dat ze afstandelijk zijn en de man 3 meter voor zijn vrouw uitloopt. En dan zie je zoiets, ik hield het er niet droog bij kan ik je vertellen.
14 mei 2009 om 10:28Wat ik trouwens ook geweldig vond was die jongen met die pruik die op z'n ouders stond te wachten. Zijn vader was al net zo'n typ! Echt humor!
Oooh, wat een frustratie wanneer zo'n programma maar zo ophoudt. Maar erg goed dat je hebt gevonden hoe het af is gelopen. Hello Goodbye heb ik trouwens nog nooit gezien, maar ik hoor van iedereen dat het zo'n mooi ontroerend programma is. Ik ga dus binnenkort toch maar eens kijken.
14 mei 2009 om 13:48Ja dit programma vind ik ook zo onwijs mooi! Ik heb deze aflevering helaas niet gezien, vergeet iedere keer op welke dat dit programma is, maar geniet iedere keer als ik kijk. Het is ook echt leuk om te kijken naar mensen die aankomen of weggaan en te bedenken wat voor verhaal er achter schuil gaat, heel gaaf verzonnen!
14 mei 2009 om 14:10Heb het niet gezien (zie mijn blog). Maar ik ben dol op dat programma. Heerlijke tv om naar te kijken. Lekker janken en brokken wegspoelen met een wijntje!
14 mei 2009 om 14:57Ik heb dat programma nog nooit gezien. Is denk ik ook niet my cup of tea. Maar ben wel oprecht blij voor die mensen (en voor jou, dat je nu weet hoe het afgelopen is).
14 mei 2009 om 16:47Oooo, dat heb ik nu ook altijd! Tranen en dan diep ongelukkig zijn omdat de moeite niet genomen is om de afloop bij de aftiteling te zetten! Wat goed dat je het hebt opgezocht!! Dat ik daar nu nooit aan gedacht heb.... stom zeg...
15 mei 2009 om 15:20Nou ja, dit is in ieder geval goed afgelopen!! :-)
Een reactie posten