G komt thuis , moe , 10 kids de hele dag in bedwang moeten houden op zijn school en dan komt ie thuis en heeft ie er weer 7.
Hij zit in VSO-zmok (voortgezet onderwijs voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen) en dat zijn bepaald geen lieverdjes, dan moet je denken aan kleine delinquenten, incest, overval, wapens, verkrachting etc, als je ze ziet lijken ze zo weggelopen uit zo'n Amerikaanse misdaadfilm.
Verder hebben ze een IQ van tussen de 40 en de 80 en dat moet je dan proberen iets bij te brengen, forget it, een enkeling, echt een enkeling. Vanwege het zware kaliber heeft ie nooit meer dan 10 kids in de klas, wc in het lokaal want anders lopen de schatjes weg.
Dan heb je dat dus al de hele dag tussen de kiezen gehad en dan kom je hier en heb je 7 kids waarvan de 2 kleinste moe en lastig zijn. En de oudsten pubers en lastig zijn. EN een vrouw die mank loopt.
Gezellig.
Je vrouw heeft de hele dag al strompelend doorgebracht en is heel blij dat je haar komt "verlossen" van kids en honden.
Ik ben vandaag aan mijn rode week begonnen (kon er ook nog wel bij, ik bedoel maar had toch al weinig of niks, kom maar op met die pijn , kast zit vol met zetpillen) , zit met mijn zweepslag , heb al strompelend toch het huis gestofzuigd en gedweild, hond aandacht gegeven, geprobeerd nog wat administratie te doen, naar het huis geweest etc etc
Nu zitten we beide compleet uitgeteld op de bank en balen dat het regent, waait en koud is want een pup die er een uur over doet een plasje te doen buiten is veel prettiger uitlaten als het een beetje mooi weer is.
We gaan naar bed en hopen dat Max vannacht niet al zijn dierenimitaties laat horen, mijn god wat kan die kleine janken en een geluiden maken, half uur slapen om weer een uur te brullen en dat de hele nacht lang. (6 uur was ik wakker vanochtend)
En morgen is weer een dag , hopelijk loop ik dan beter .
Morgen begint de chemokuur van mijn moeder, 8x moet ze, met telkens 3 weken ertussen. Puur preventief maar dat houdt niet in dat je er minder ziek van wordt. Een hele berg pillen er nog bij gekregen en de opdracht niets kouds vast te pakken als je chemokuur hebt gehad, met handschoenen in de koelkast iets pakken, geen koud water drinken maar op kamertemperatuur. Waarom dat nou is? Ik hoop zo voor haar dat ze niet ziek wordt dat het allemaal meevalt......duimen!
3 reacties:
Ze zeggen altijd het een komt nooit alleen!!! Maar dat is bij jullie idd heel waar. Maar na regen komt zonneschijn en dat is ook weer waar.Tja sterkte en groetjes nelis
24 maart 2009 om 08:59Hier schijnt het zonnetje nu. Hopelijk bij jullie ook. Je kan wel een beetje gebruiken.
24 maart 2009 om 12:06Sterkte met de zweepslag!
Heftige tijd maken jullie door! probeer wel te genieten van de kleine dingen om je heen, anders verzand je zo snel....
24 maart 2009 om 14:53Pittig werk doet je man! Petje af hoor!
Sterkte met je moeder Ilse, hopelijk komt ze er goed doorheen!
Sterkte hoor, het komt goed!
Een reactie posten