We zijn bankloos.
Nee, de ING is er nog steeds maar onze zitbank is zojuist opgehaald.
Gisteravond zijn we er voor het laatst op in slaap gevallen .
Blij dat we weer een ding minder te verhuizen hebben hier.
In de opslag al wat dozen gehaald zodat ik kan gaan inpakken dwz beginnen met inpakken.
Voor de rest zijn we zoooo vreselijk moe dat we mijn ouders hebben afgebeld voor vandaag, ik kan het niet meer opbrengen , als ik nu vandaag niet een dag rust neem ben ik bang dat ik deze week ergens instort en men mij in dwangbuis moet gaan afvoeren.
Ik heb even rust nodig en niet om op de bank stoel te gaan zitten maar om even hier de was te doen, bedden verschonen en even de dingetjes op een rij zetten voor deze week.
Drukke week voor de boeg, heel drukke week .
En je moet ergens de tijd vandaan halen.
Verder zijn we erachter dat mijn middelste (dochter) een belangrijk gen mist. Het heeft lang geduurd voor we erachter waren wat er nou precies met haar aan de hand was . Er zijn meerdere gevallen van bekend in Nederland maar er is nog niet echt een behandeling voor helaas . Gelukkig kan ze er heel oud mee worden en is er geen levensgevaar maar toch je wil als ouders toch dat je kind gewoon normaal gezond is .
Dus het was wel even slikken en moeilijk te accepteren dat mijn kind , mijn dochter, dit belangrijke gen mist. Per toeval is het ontdekt maar nu we erop terugkijken was het al die jaren al duidelijk zichtbaar alleen je weet het niet en gaat door met proberen er iets aan te doen.
Het schijnt dat de patient zelf er niet veel last van heeft alleen haar omgeving. En in sommige gevallen is bekend dat het over gaat zodra ze op zichzelf wonen.
Het opruim-gen.
4 reacties:
Ach arme jij!! Geen bed, geen bank.... waar moet je nu nog uitrusten?? Kan je niet een nachtje bij iemand in een fatsoenlijk bed gaan (bij)slapen??
15 maart 2009 om 13:44Tja... dat gen.... wij hebben al eens een oproep geplaatst bij 'Opsporing gezocht' , op Marktplaats, maar nergens kunnen ze je helpen, hè? Je kunt het maar beter accepteren en proberen er het beste van te maken!! (lukt niet altijd, ik weet het, maar weet dat wij dus één van die andere ouders zijn van dit gen-loze soort kinderen. Samen staan we sterk!! ;-) Hahaha)
Tja, wat gebeurde er na het wandelen met mijn wandelmaatje 8 jaar geleden.... Lang verhaal, moeilijk verhaal, maar wel met een mooie afloop. Ik schrijf misschien ooit nog wel eens vervolg!
Ik kan je alleen maar zeggen dat G. gelijk heeft: niet gaan wandelen als je gelukkig bent met je lief! Voor je het weet draait je wereld 180 graden om....
Verstandig dat je even pas op de plaats maakt (al is het dan om thuis weer flink aan te rommelen). Opruimgenen zijn helaas niet te koop, lijkt me het gat in de markt!
15 maart 2009 om 17:59hahaha ik dacht even serieus dat ze echt wat had, hahahaha, wat een giller! Dacht al wat is dat dan?? hihi
16 maart 2009 om 08:36Er schijnt ook geen therapie te zijn, dat werkt alleen maar averechts.
16 maart 2009 om 10:31De patient kan dan allergische reakties krijgen of nog erger een nervus breakdown met alle gevolgen van dien.
Heel veel sterkte.
x fon
Een reactie posten