*What's up

Ik hoef geen billen meer af te vegen, geen kleren meer aan te trekken, geen veters meer te strikken, geen mondjes af te vegen, geen slabbertjes meer te wassen, geen tassen klaar te zetten noch te vullen, geen neuzen meer te poetsen, niets van dit alles meer.

Ze kunnen het zelf.

Je zou denken dat je dan meer tijd hebt, dat het makkelijker word, dat je relaxed achterover kan leunen. Dat denk je namelijk wel als je daar nog midden in zit, dan denk je dat het straks allemaal makkelijker wordt maar dat is dus niet zo. Je krijgt er andere dingen voor terug waar je minstens net zo druk mee bent, zo niet meer.

Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen. Ik dacht altijd wat een onzin dat zinnetje, maar het is echt zo, pffff wat klinkt dit oud zeg.

Nu moet je overhoren, opletten dat ze hun huiswerk ook wel maken, advies geven hoe te handelen in sommige situaties, opvoeden , kijken of ze hun  bord ook wel in de vaatwasser zetten, hun kleren ook wel in de wasmand gooien, hun rommel ook wel opruimen, etc etc...

Maar het is wel een opluchting hoor ondanks alles dat je van die eerste dingen allemaal af bent, je kan even naar de bakker of naar de stad zonder meteen een oppas in huis te halen omdat ze slapen, ze kunnen alleen naar de hockey fietsen, alleen naar school, ze lopen niet meer overal tegenaan en vallen niet meer om de 5 minuten. Ze helpen mee in huis (als ze zin hebben) , zeggen niet meer standaard nee als je ze wat vraagt. Elke leeftijd heeft zijn charme en dit is gewoon erg leuk,  dat je het echt ergens over hebt met je kind, lekker kan kletsen, hun verhalen kan aanhoren. Ik geniet daar wel van.