*What's up

Van mijn 7e tot mijn 26e heb ik eigenlijk nooit op een gekleed strand/zwembad gelegen , mijn ouders namen ons van kleins af aan mee naar een Naturisten centrum. Ik ben daar dus min of meer mee opgegroeid en het voelde altijd heel gewoon, ik wist immers niet beter. Ik kan me nog goed herinneren dat ik de eerste keer op een gekleed strand was en me daar helemaal niet op mijn gemak voelde want iedereen bekeek elkaar. Op een naaktstrand bekijkt niemand elkaar eigenlijk en is iedereen `gelijk`, in zekere zin. Mijn vader heeft het appartement verkocht en sindsdien ben ik er niet meer geweest.
Toen ik dat laatst aan de kids vertelde wilden ze er meteen allemaal naar toe ( het is hier maar 5 km vandaan) , het probleem is dat de jongens dit wel interessant vinden maar om de verkeerde redenen vrees ik, die willen nl alleen maar naakte vrouwen kijken en moeten al lachen als ze er aan denken. Toen we vertelde dat ze dan zelf ook naakt moeten werd de animo al minder maar al snel hadden ze bedacht dat ze dan gewoon een handdoek om hun middel konden doen omdat de nieuwsgierigheid blijkbaar toch groter is dan de schaamte.
Ik weet uit ervaring dat het je na een dag of 2 niet eens meer opvalt en je niet beter weet maar... ik ben de enige die ervaring heeft met het naturisme in ons gezin .
Na een week hebben we nu ook allemaal onze witte afdrukken in ons lijf staan dus volgend jaar misschien, dan maar meteen de 1e dag, kijken hoe onze `mannen´gaan reageren.