Zo eindelijk weer eens tijd voor een blogje.
Gistermiddag werd ik gebeld dat mijn dochter gevallen was op de schaats. Ik was op dat moment in Zwolle dus niet echt dichtbij. Ik ben ook niet het type moeder die meteen denkt dat er iets ergs aan de hand is dus ik reageerde heel relaxed.
Toen we een uur later in het ziekenhuis aankwamen hadden ze net een foto gemaakt en zat ze te wachten op de uitslag. Nog steeds dacht ik dat het wel gewoon een kneuzing zou zijn en dat ik een uur later gewoon lekker thuis zou kunnen eten.
Nou niet dus.
Toen de arts (in opleiding of al arts ik weet het niet) kwam zei hij dat het kapot was.
Ja beetje rare benaming maar meneer spreekt niet zo heel goed Nederlands. Oké kapot wat kapot dan?
Verbrijzeld, stuk, moet opereren. Weet niet hoe laat moet wachten tot ze je komen halen.
Pff oké geen leuk nieuws, wat is verbrijzeld, wat is stuk, komt het goed?, hoe ernstig is het?
Ernstig zei hij en de rest wist ie niet zou chirurg me wel vertellen.
Na een dik uur werd ze idd gehaald maar niet voor de OK maar werd naar de kinderafdeling gereden waar ze op een kamer kwam te liggen met een jochie die 's ochtends nog flaporen had maar nu niet meer.
Het wachten kon beginnen , het was half 7.
Half 8
Half 9
Half 10
Daar kwam iemand aan gelopen , ja hoor we gaan opereren !
Ik mee naar de OK totdat ze onder narcose was, geen leuk gezicht om je kind te zien vertrekken...
Maar na pakweg een kwartier werd ik alweer gehaald en kon ik in de kamer waar ze bij zou komen, wat ook gebeurde na een minuut of 10. De chirurg kwam nog even vertellen wat er nou precies aan de hand was (ook al in het Nederlands met een accent wat ik niet thuis kon brengen duits/pools/russisch? , werken er alleen nog maar buitenlandse artsen hier of zo?) en het bleek allemaal niet zo erg te zijn als de eerste arts het had doen voorkomen.
Gelukkig maar.
Het bot was ontzet en de groeischijf verbrijzeld maar dat schijnt vanzelf weer aan te groeien en het bot hebben ze dus gezet zoals dat heet, dwz met trekken en wrikken gewoon weer terug op zijn plaats gezet.
Om 12 uur waren we thuis en kon ze meteen want ze was nog heel duf van de narcose naar bed na een boterham want een honger dat we hadden...
Over 4 weken mag het gips eraf.
Kyla is een bikkel, geen krimp gegeven en om half 11 wilde ze naar school.
Goede gedaan meissie!
10 reacties:
Inderdaad een bikkeltje! Maar ja, meiden hé.... zijn altijd bikkels!! Toch...? ;-)
8 januari 2009 om 18:22Hoi Ilse,
8 januari 2009 om 18:42Ik had van Zhi Jian gehoord dat Kyla was gevallen, en dat haar pols misschien gebroken was.Ze waren op dat moment samen heel hard aan het schaatsen( wedstrijdje?) Arme meid, schaatsen zal er wel niet meer inzitten voorlopig, Heel veel sterkte!!
Marlene.
Hai Ilse, nee, wij kennen elkaar (voor zover ik weet) niet.... Hoe ben ik dan op jouw site gekomen? Eventjes nadenken, hoor.... O ja, ik weet het alweer! Ik zocht in google op de term: 'Eten, bidden, beminnen', omdat ik had gehoord dat er een film van gemaakt gaat worden. Ergens op jouw log heb je daar iets over geschreven en toen ben ik blijven hangen in het lezen, gewoon... omdat je zo gezellig schrijft en we ook nog van dezelfde leeftijd zijn, met een zelfde soort samengesteld gezin.... Noem het maar herkenning! Hihihihihi....
8 januari 2009 om 19:02Tja, en na een lange poos blogloos door het leven gegaan te zijn, wil ik het weer gaan oppakken (het schrijven dan hè...) en ben ik dus ook wat aan het lezen zo links en rechts!
Maar.... we kennen elkaar dus eigenlijk niet.... Vind je dat erg??
Wat een pech! Maar een hele stoere meid, hoor ik! En ook wel een soort van interessant, lijkt mij!
8 januari 2009 om 19:43Beterschap!
oh!!
8 januari 2009 om 20:59Wat sneu, net nu er zoveel ijs ligt.
Wat stom dat ze haar wel onder narcose brengen. Of moesten ze dit doen om te weten te komen of ze haar moesten opereren?
Ik vind vooral het feit dat ze onder volledige narcose moest voor een breuk behoorlijk heftig. Sjemig dus. Maar goed, veel beterschap Kyla!
8 januari 2009 om 21:04A Droomfotograaf en Toaske: Nou volgens hun was de narcose terecht omdat het zetten enorm veel pijn doet voor een kind en dit de makkelijkste manier is. Ik vond het ook wat veel en vroeg me af of het met een plaatselijke verdoving niet beter was geweest. Een narcose is tenslotte niet niks.
9 januari 2009 om 00:58Als ik die foto zie dan is het wel een soortement van uberstoer. Heeft ze weinig aan natuurlijk maar dit ziet er leuker uit dan op een zwembandje zitten met een gekneusde kont ofzo;-). Uiteraard was niets hebben natuurlijk nog beter!
9 januari 2009 om 07:41Wel knap dat ze zo relaxed bleef.
sneu hoor. Zielig dat ze nu niet meer kan schaatsen. het is zo mooi nu.
9 januari 2009 om 14:54goh wat sneu.
9 januari 2009 om 15:52Stoere foto trouwens.
Wens d'r maar veel sterkte want ze kan nu ook niet schaatsen natuurlijk.
Ja en die narcose is natuurlijk best heftig, maar om live dat wrikken en draaien, om de boel weer op ze plek te krijgen, mee te maken is ook niet alles, zowel voor haar als de omstanders.
x Fonneke
Een reactie posten