Een vader van een jongetje van school hier is nu al een week vermist.
En het houdt me zo bezig .
Hoe kan je nou zomaar verdwijnen van de aardbodem? Hoe kan het dat je een mens niet kan vinden?
Ik vind het zo erg en dan denk ik vooral aan zijn zoon en aan hem.
Het laat me gewoon niet los en ik hoop elke dag weer dat hij terecht is en ongeschonden.
Het staat zelfs al op de pagina van Tros Vermist en als je daar staat is het echt , zo voelt het tenminste.
Mijn kinderen begrijpen er niks van dat een papa zomaar ineens niet meer te vinden is, hoe leg je dat ook uit aan een kind?
Ik hoop zo dat hij snel weer terug zal zijn....
12 reacties:
Hè, getverdemme... wat eng is dit ook! Je denkt dan toch: Was er iets aan de hand thuis? Was hij depressief? Zou hij een ongeluk hebben gehad en weet niemand waar hij naar toe zou gaan...?
21 augustus 2009 om 19:32Getverderrie!!
Hè bah, dat lijkt me zo vreselijk om mee te maken. Helemaal als het lang duurt, dan hoop je nog maar 1 ding: dat degene gevonden wordt, dood of levend.
21 augustus 2009 om 19:52Vreselijk is dat hé, ik kan me voorstellen dat het je bezig houdt. Vooral omdat het zo dichtbij is, en voor zijn zoon en jou kinderen helemaal moeilijk te begrijpen.
21 augustus 2009 om 20:14Ik hoop dat ie snel weer gevonden word!!
Groetjes Carolina
Oh, dat lijkt me verschrikkelijk. Zoiets heb ik gisteren ook gezien op tv in hart van nederland. Dezelfde misschien?
21 augustus 2009 om 20:16groetjes Lia
he jasses !
21 augustus 2009 om 21:40Dat zou mij ook erg bezig houden, zoiets...
Oh wat een akelig bericht. Moet er niet aan denken wat er allemaal gebeurd kan zijn. Hoop dat er snel duidelijkheid komt en dat dat positief zal zijn.
21 augustus 2009 om 22:06Vreselijk is het. Ik hoop met je mee dat hij gauw gevonden wordt!
21 augustus 2009 om 22:17Jakkes, ik hoop dat de vader heel snel en super gezond weer ergens gewoon binnen loopt!
21 augustus 2009 om 22:29Ik snap helemaal dat het je bezig houd, zou ik ook doen als het zo dichtbij komt.
XXX
Zoals ik wel al een eens schreef: mijn leven is een soap want ook dit hebben wij meegemaakt. Mijn oma is vermist geweest. Gelukkig is ze binnen enkele dagen gevonden, hoewel ze toen was overleden. Het lijkt me het ergste wat er is: NIET WETEN.
22 augustus 2009 om 10:35Hoe erg de waarheid ook is, je moet weten. Want je moet kunnen afsluiten of kunnen doorgaan.
Tot op de dag van vandaag kan ik zelf de weg naar Gronsveld bijvoorbeeld niet rijden waar Tanja Groen is verdwenen. Zo erg, zo onbegrijpelijk.
Veel sterkte en ik hoop dat ze hem snel vinden!
En... hartstikke bedankt voor alles. Zie ook mijn log. Een ode aan iedereen en zeker ook aan jou. Je bent geweldig.
Dat zijn enge dingen.....zeker voor de achterblijvers. Je zit dan zo vol vragen? Ik hoop dat er gauw duidelijkheid is!
22 augustus 2009 om 10:49Ai, wat ongelofelijk naar. Wat lijkt me dat ontzettend voor de 'acherblijvers'. Dat niet weten hoe of wat lijkt me 'killing'. Ik hoop dat die man snel weer opduikt!
22 augustus 2009 om 11:26@Joel: Jeetje, jou is ook niets bespaard gebleven, hè?
Vreselijk....hoe kan zoeits gebeuren he. Dat arme reageren ventje, hoe moet je dat bevatten?
23 augustus 2009 om 11:44Ik heb er geen ervaring mee, maar mij lijkt vermist erger dan dood. Het niet weten, dat lijkt me onverteerbaar...
Een reactie posten