"Mama, maaahhhaaaaam, ik heb buikpijn".
"Ja schatje dan ga maar lekker slapen gaat het vanzelf over".
Ik heb helemaal geen zin, nog aandacht voor buikpijn verhalen, lig net te soezen voor de tv en ben blij dat ik even rust heb. Hoezo buikpijn trouwens? Toen we patat aten had ze geen buikpijn dat ging er wel in, evenals die satékroket.
Dus slapen meid gaat vanzelf over, niet zeuren.
Ja dat dacht je dus.
Nog een keer of 4 komt ze naar beneden met een verbeten gezicht "buikpijn " roepend.
Kijk bij elk ander kind zou ik het serieus nemen maar zij heeft elke dag een andere kwaal.
"mama als ik in mijn linkerteen van mijn linkervoet knijp heb ik aan mijn rechtervoet in de rechterteen pijn" dat soort kwalen... je kent het wel.
Dus deze neem ik ook verre van serieus, word zelfs een beetje kriegel van het kind en stuur haar boos naar boven .
"Mamaaaaaa heb je geen pillen tegen buikpijn dan"?
"Nee schat die bestaan niet, buikpijnpillen, van de meeste pijnbestijders krijg je juist buikpijn".
Ja als ik dit zo teruglees denk ik ook , 'wat een moeder zeg, te lui om de bank uit te komen' .
En dat was ook zo, uitgeteld lag ik in de bank en wilde er helemaal niet meer uit komen zeker niet voor een buikpijntje dus bek dicht en slapen mama kijkt naar Private Practice en het is heel spannend hoor !
"Mahhhaaammmaaaa mag ik dan een emmer ? Ik denk dat ik moet spugen...."
Ik zucht een keer en roep "ja pak maar" , dramaqueentje denk ik nog....
Ik kijk lekker tv en hoor haar niet meer, rond een uur of 12 gaan we naar bed om een dik kwartier later ineens vreemde geluiden te horen...
Mijn dochter verschijnt naast ons bed met een emmer in de hand..."mahaammaa ik heb gekotst".
"Ja schat dat hoef je niet te vertellen dat ruikt mama wel".
"Ja maar mamaaa ik heb ook op de grond gekotst"
Oké nu is mama wakker en niet meer blij hoor.
Want mama heeft een gruwelijke hekel aan kots opruimen, staat er dan zelf boven te kokhalzen en het aanzicht van die brokstukken patat in die zure vloeistof daar word mama niet blij van !
Ik ga de schade bekijken boven........het is enorm.......wat zit in die emmer dan? Ik kijk eens in die emmer en ben eigenlijk heel erg boos want het zit gewoon allemaal op de vloerbedekking .
Jaja ik weet het, het is onredelijk, kind is ziek, word je toch niet boos omdat ze niet alles in die emmer heeft gekotst?
Wel dus, ik ben boos.
De dag ervoor heeft jongste nl bed, gang en badkamer helemaal onder gekotst en was mama ook al aan het boenen (al kokhalzend) maar die is klein en had geen emmer.
Maar 10 jaar, een emmer naast je bed en dan nog de hele vloerbedekking vol kotsen precies naast die emmer , hoe krijg je het voor elkaar?
Met keukenrol raap ik de stukken op, maak een sopje en wrijf de vloerbedekking schoon terwijl dochterlief in de wc hangt en de meest gruwelijke geluiden maakt, haar darmen er zowat uitkotst en ik alleen maar boos aan het kokhalzen ben en bezig ben met het sopje.
Volgens mij heb jij toch een vader , waarom kotst je daar niet de boel onder? Waarom heb ik alleen de geneugten van het leven als kotst en luizen en zieke kinderen?
Woest wrijvend ga ik door , leeg de emmer in het toilet , zet een machine was aan want kussens zaten ook onder .
Was erna mijn armen en handen met desinfecterende zeep , boen het toilet, breng dochter naar bed met schone emmer, was weer mijn handen (bang om ook maar 1 virusje of bactierietje over te nemen) en ga naar bed.
Slapen dacht ik.
Nee hoor jongste jankt.
"mamaaaaa Ik hoor haar spugen en dan moet ik ook...."
Ik loop naar haar toe.
"Nee hoor jij niet, zij alleen , jij had het gisteren maar bent alweer beter"
Jongste staat stampvoetend naast haar bed met emmer voor haar hoofd te krijsen (steeds harder) dat ze ook moet spugen.
Mijn geduld is op ik krijs "Je maakt iedereen wakker, mond dicht !!!"
Uh ik geloof dat mama nu juist iedereen wakker krijst maar dat terzijde.
Ik haal G uit zijn bed en vraag hem jongste te kalmeren want een kind met kotstrauma is me nu net even te veel midden in de nacht terwijl ik zelf dit trauma nog aan het verwerken ben..
G doet er dik een half uur over om de kleine rustig te krijgen, ze is duidelijk heel erg onder de indruk geweest van haar spugen de dag ervoor en is nu heel erg bang dat het weer begint.
Ik lig in bed en mijn darmen beginnen te rommelen, ik voel me niet zo lekker...nee hè het zal toch niet....ik bedenk me opeens dat we met zijn negenen hier in huis wonen en we maar 2 emmers hebben....
HELP
3 reacties:
ohhhhh. verkeerde patatboer?
27 januari 2009 om 09:34getver de getver! hoop dat jullie allemaal snel beter zijn of het niet worden!
27 januari 2009 om 09:49Oh wat naar allemaal. En twee emmers is echt veel te weinig!
27 januari 2009 om 21:26Een reactie posten