Ik had een afspraak in het ziekenhuis vanochtend met een arts.
Om 10.10 uur om precies te zijn.
Om 11 uur had ik een andere afspraak gepland waar ik absoluut naartoe moest.
De afspraak bij de dokter duurt 10 minuten, tijd genoeg dus zou je denken.
Aangekomen bij de balie zegt de secretaresse dat het een half uur uitloopt het spreekuur.
Oké dan word het dus 10.40 zeg ik , dat haal ik net want ik heb een afspraak om 11 uur.
Ik vraag nog aan het vrouwtje of het echt niet langer is en zij bevestigd dat dat echt niet zo is.
Ik lees de Margriet van mei 2007, daarna de Viva van januari 2008 (leuk dat ze zo up to date zijn) en het is ineens 10.40 uur.
Niemand roept mijn naam, ik word ongeduldig (wacht immers al een half uur).
10.45
ik word nog ongeduldiger
10.50
ik begin me te ergeren
10.55
Ik vraag maar eens of er nog wat gebeurt en ja hoor ik mag naar binnen
Ik word in de spreekkamer neergezet en wacht op de dokter die om 11.05 aan komt kakken en ik inmiddels het kookpunt bereikt heb.
Ik ben al te laat voor mijn afspraak namelijk.
Wat zegt die man na 1 minuutje???
Ik kan niets voor u betekenen, u moet naar een internist.
Ik vraag hem of ie dat normaal vind dat mensen een uur op hem moeten wachten? (ik was nu toch te laat dus kon wel even discussiëren)
Hij zegt dat is altijd zo bij mijn spreekuur.
Mijn mond valt open en ik vraag hem waarom hij als ie dat weet dan altijd verkeerd inplant?
Daar had meneer de dokter geen passend antwoord op.
Ik leg hem uit dat dat organiseren heet en als ie wil ik hem best een keer een cursusje wil geven grrrr.
Ik sta op bedank voor de minuut die hij aan mij besteedt heeft en dat ik voor niets uiteindelijk een uur heb moeten wachten en leg nog even uit dat ik die afspraak zelf wel maak want dat ik geen zin heb om nog een uur te wachten .
Dag doktertje.
Terwijl ik naar buiten loop hoor ik een meneer heel hard schreeuwen tegen de secretaresse dat het niet normaal is dat je zo lang moet wachten dat hij nog meer te doen heeft.
Goed zo meneer denk ik, laat je maar horen.
3 reacties:
Heel vervelend, maar ik zou me er toch niet zo aan ergeren. Heb inmiddels de laatste jaren veel te veel ziekenhuis van binnen gezien en ook veel moeten wachten. Maar als ik dan aan de beurt was, hadden ze ook de tijd voor me (helaas was dat bij jou anders) en ik ga er toch ook maar vanuit dat ze anderen ook de tijd geven. Natuurlijk kan er wat aan de planning gedaan worden, maar ik til er verder niet zo zwaar aan.
4 december 2008 om 17:14Hopelijk is er met jou niet iets naars aan de hand.
En vooral het wachten voor dat soort belangrijke afspraken is helemaal killing, heb je al zenuwen, die dan nog meer gaan groeien, pffff... Het is helaas overal geloof ik bijna zo, grrrr....
5 december 2008 om 07:52Ik ben trouwens wel benieuwd nu naar jullie eerste kus, hihi :)
5 december 2008 om 10:30Een reactie posten