*What's up

Vandaag was een bijzondere dag.
Ten eerste begon het met het ontbijt , Guido startte de dag met een biefstuk van de haas met 2 eieren erop en nog wat croissantjes etc, ik een cappuccino want daar kan ik dan eindelijk eens van poepen, en aangezien we de hele dag op pad gingen met chauffeur en de toiletten on the road echt vreselijk zijn, wil ik zeker geen risico lopen.
Zo gezegd zo gedaan.
We gingen op weg naar Ubud naar The Royal Palace, daar aangekomen was het een soort van tempel met allerlei gouden zetels overal onder verschillende terrassen en gebeurde het leven meer buiten dan binnen, een soort van woonkamers buiten (overdekt weliswaar).
Wat gefotografeerd, paar regendruppels gehad en meteen erna weer stralend weer.
Op naar Tanah Lot waar ik dan toch echt moest plassen, bij gebrek aan 5 sterren hotels in de omgeving dan toch maar naar een betaald! toilet bij de ingang. Deur ging open en ik moest nog net niet braken, normaliter zou ik zeggen laat maar......... maar de nood was hoog, dus broekspijpen opgekruld (vloer lag zeker 3 cm water en urine nl) en als een lenige turnster van de Olympische Spelen heb ik het voor elkaar gekregen om te plassen zonder iets aan te hebben geraakt . Blij en opgelucht dat ik dit toch maar mooi voor elkaar had gekregen liep ik naar buiten alwaar ik.... uitgleed!!!!!
Ja heus :( , de angst voor allerlei viezigheid maakte dat ik me niet met mijn handen opving maar op 1 knie landde met mijn volle gewicht (de linker waar ik al aan geopereerd ben en geen kraakbeen meer heb, joepie! dat kon die knie nog wel even erbij hebben) (broek alsnog nat: gruwel) en een pijnscheut kreeg waar men niet blij van wordt. Fijn weer !!!!
Nu loop ik dus ook ( ja G ook nog een heel klein beetje ) mank want behalve een mega ei in het midden op mijn knie is het ook bont en blauw en pijnlijk en voelt het redelijk gekneusd aan.
We gaan hier dus nog een week door het leven als het manke stel ( kan ik me zo voorstellen dat men ons zo noemt hier, haahaa).
Tanah Lot (zie foto) van een afstand bekeken want al die trappen kon ik echt niet meer lopen.
Toen naar Nusa Dua, de rijke plek van Bali waar alleen maar grote shops liggen en 5 sterren hotels (incl golf) , en dat alles afgesloten via poorten en omheining van de rest van Bali. Onderweg was daar het Meridien hotel waar we aan zee omringd door palmbomen een overheerlijke cappuccino hebben gedronken en ik me helemaal heb opgefrist op een schoon toilet!
Mooi gewinkeld en veel gezien en toen lekker terug naar het hotel en heerlijk gegeten bij de Japanner hier. Alwaar de supervriendelijke serveerster met ons aan de praat geraakt en ons haar verhaal verteld dat ze 3 zoons heeft en dat haar man 2 maanden geleden onverwachts bij het diepzeeduiken, met een Nederlandse vriend van hun, overleden is. Ik was zo emotioneel ineens dat ik me toch een partij zat te janken daar aan tafel....ben er nog van onder de indruk.
Al met al een bijzondere dag met heel veel prachtige dingen die we gezien hebben en veel gebeurd is. Morgen word een dagje bijkomen aan het zwembad en vrijdag weer een dag rondreizen. We missen de kinderen echt heel erg en onze Bettie natuurlijk ook en vragen ons af of ze ons nog zal herkennen bij thuiskomst. Els schrijf me gerust reacties ik kan alleen niet antwoorden heb je emailadres niet, snik. Hoe is het met Bettie???