*What's up

Met 2 auto's naar Harlingen, daar aangekomen: een gekkenhuis, je moest al blij zijn nog een plekje te bemachtigen om je auto neer te zetten. Auto's uitladen, 4 megagrote reistassen van elk 30 kilo, 2 tenten en 7 fietsen, kinderen bij de bagage gezet en toen naar de parkeerplaats, brug ging open liet 8 boten passeren en tijd was inmiddels 14.05 (14.15 ging de boot) , parking vol. De stress begon behoorlijke proporties aan te nemen, de boot gaat, brug dicht en kids alleen bij bagage en fietsen, als dat maar goed gaat...

Nog 2 km verderop was er nog een parking , betalen, inmiddels was het 14.10 uur. Over 5 minuten gaat de boot, de 2 fietsen van ons snel uit de auto en zo hard als je kan richting kinderen fietsen en bagage, tegenwind, berg op, het lijkt op dat moment wel of we de Mont Blanc aan het beklimmen zijn. 14.15 komen we aan bij de kinderen, elk kind neemt een fiets en rent vooruit richting ingang. G en ik proberen een fiets en 4 tassen + 2 tenten mee te krijgen al rennende (strompelend zeg maar voor G met zijn knie), iets wat gewoon lichamelijk onmogelijk is want je hebt 2 handen en je moet een fiets recht houden en besturen en dan nog die tassen, 2 oudsten nemen elk een tas, g neemt zijn fiets en bagagekar met 2 tassen en zo rennen we naar beneden, de boot wacht, het is 14.25 uur,  we halen het! Gooien bagage op de kar, fietsen tegen de muur en klauteren uitgeput en zeiknat van het zweten en de stress naar een tafel. Zitten en kroketten eten tegen de stress. Meester Syb nog tegengekomen op de boot en even mee gekletst.

1,5 uur later komen we aan op Vlieland, van boord met fiets, bagage zoeken en afgeven aan bezorgservice, pfff wat een luxe, niet meer sjouwen ! Op fiets naar de camping, receptie sleutel halen, supermarkt eten en drinken kopen en laten bezorgen bij de tent en op naar de tent.

Oké even zoeken, daar staat ie dan : Zonnedauw. Het eerste wat me opviel was dat alle tenthuisjes groter waren dan deze, niet getreurd maakt niet uit is alleen om te slapen!

We ritsen de tent open, sleutel in de deur en na enig porren zwaait ie open en kan ik het interieur aanschouwen.

Ik kan niet in 1 zin omschrijven wat er door me heen ging. Niet meteen in de stress schieten dacht ik eerst goed kijken en wennen.......maar na G zijn gezicht gezien te hebben wist ik, hier wen je niet aan. 

G houdt van kamperen, kampeert bij de boer, die weet wat primitief is, wat kamperen inhoudt,

die draait zijn handen niet om voor een beetje back to basic, die blik van hem was er een van afschuw/desillusie en wanhoop. Bij mij sloeg het op mijn lachspieren en ik werd lollig en druk.

Wilde Gordon bellen en met hem schreeuwen "Gillend naar Huis" !!! Hij zou me begrijpen, waar was Gordon???

In plaats daarvan belde mijn moeder; " enne" ???? Ik lach en maak grapjes en voordat ik het in de gaten heb slaat mijn slappe lach over in huilen, huilen van ellende,  mijn ma merkte het niet (ik hou me groot), maar de tranen stromen over mijn wangen, g kijkt me vol medelijden aan en troost me, hij begrijpt me want hij vind dit ook niet kampeerbaar. 

Het tenthuis: alles is oud/vochtig/vies en begin jaren 70. Niets is te houden daar, alles moet gewoon de container in alleen het zeil is nog redelijk van het huisje maar dat is het dan ook.

Maar goed, ik zeg ga het linnengoed maar halen, we maken er wel wat van. Als ik dat uitpak ben ik even 5 minuten blij, het is wit/schoon en kraakhelder, dikke witte badlakens 16 stuks, genoeg dus en witte krakende lakens. Ik gooi alles over de vieze, oude, dunne, verweerde matrassen en doe net alsof ik niet weet wat er onder ligt, de smerige kussens die vast ook eind jaren 60 begin jaren 70 zijn gekocht net als de rest van de inboedel, doe ik ook in een schoon wit sloop. De bedden zien er redelijk uit, dit gaat lukken!

Koeling werkt niet, geen gas meer, gasflessen zijn uit de collectie bij de plaatselijke supermarkt dus moet je een ander soort erop zetten maar ook tegelijkertijd een nieuwe aansluiting en dat is er niet, gereedschap evenmin, geen koeling dus. Maakt niet uit, we geven alles wat niet zonder koeling kan aan de buren en eten brood met hagelslag de volgende ochtend.

We zetten alles in de tent en gaan lekker de camping verkennen, naar het restaurant, eten daar en kijken de voetbalwedstrijd Turkije-Kroatie, ik heb overal jeuk. We zijn moe en om 23 uur gaan we naar bed in de verwachting dat we vanzelf in slaap vallen door moeheid.

We gaan eerst met zijn allen tanden poetsen, kids G kijken in de douchekabines en roepen dat het smerig is en oud, uhhhhh dat zijn kleine kinderen en kampeerders...die vinden het vies en oud?? Ik durf amper te kijken , waag het erop en griezel. Het is vies en oud!

Bed, G en ik liggen tegen elkaar, het is koud en vochtig en alles voelt klam/koud aan. Boven ons liggen de meisjes naast ons Kyla in een ander stapelbed een 1 persoons. Wij liggen in een 2-persoons stapelbed, ik vraag me af welke idioot dat ooit een 2 persoons heeft genoemd, het is 1,5 persoons, of kleine kinderen 2 persoons of 1 dikzak persoons maar geen 2 persoons!

2 uur, we hebben geen oog dicht gedaan, Kyla en ik moeten plassen, door het donker naar de toiletten met je wc rol in je nachthemdje (tshirt) , alles ongelijk op de grond, zwik 4x mijn enkel om, Kyla valt bijna maar we halen het, snel er boven hangen brrrrr en snel terug, koud!

3.18 uur nog niet geslapen, G en ik proberen de kachel aan te krijgen want het is simpelweg te koud en te vochtig in de tent, kachel doet het niet, hebben wij weer, zenuwinzinking nabij roep ik LAAAT oook maar, trek jogging aan, dikke sweater, capuchon over mijn hoofd en we liggen weer. 

Tijd kruipt,het wordt licht,  af en toe rolt er een traan over mijn wang, ik verwacht ieder moment Ralph Inbar die binnenvalt en roept:  GRAPJE, Bananasplit, hebben we jou even goed tuk gehad, nu mag je naar een 5 sterren tent !!!! 

Helaas,  Ralph komt niet, het is echt en inmiddels is het 5 uur, G en ik draaien en zuchten en bibberen en troosten elkaar. 

Rond 7 uur vallen we in slaap, half 9 worden we wakker,  we gaan douchen om deze ellende zo snel mogelijk te vergeten, alles jeukt, voel me smerig en smerig en smerig.

Vieze douche in met zijn tweetjes.

Douche heeft een tijdschakelaar, je hebt 7 minuten om je te wassen in een piesstraaltje, springen om nat te worden en eenmaal ingezeept is het nog een hele toer om het zeep uit je bilnaad te krijgen. Genoeg badlakens om de grond vol te kunnen leggen en niets te hoeven  aanraken, crocs aan de voeten (speciaal aangeschaft om te douchen op de camping, daar wil je immers niet in gezien worden) en dan gymnastiek:  je broek aan krijgen zonder dat ie de grond raakt. In de kleren allemaal kids en wij, kom op we gaan ontbijten bij De Bolder het campingcafe/restaurant (mooie tent). 

Dicht. 

Aaaaaarrgggh, terug naar de tent, broodjes maken voor de kids, ik ben MOE, nee DOODMOE, en ik weet nu dat je gewoon in 1 nacht een depressie kan krijgen, echt geloof me, het kan.

Zie mannen voor me die me afvoeren in zo'n wit pak met schuim op mijn mond, de garnalenpelster van de reclame die met haar hoofd begint te trekken en langzaam doordraait,  ik zeg tegen G dat ik NU een hotel moet boeken, ik wil zeker weten dat ik vannacht op een normaal bed lig met een schoon toilet en waar alles schoon is. We gaan op weg, tas mee want ik wil niet meer terug in deze horrortent.

1e Hotel vol, 2e ook en jawel hoor daar is Badhotel Bruin : strak ingericht , schoon, prachtig en luxe. Ik moet een kamer, zeg het meisje die me vertelt dat er alleen nog een 1 persoons kamer is dat dat niet kan, dat ze beter moet kijken en zoeken, dat er vast nog wel iets is, maakt niet uit wat, maar ik wil iets , ben zo wanhopig dat zelfs prijs niet meer belangrijk is.

Het hotel is zooooo mooi, dit is IK, dit is mijn stijl, mijn idee van een lekker weekendje weg.

De eigenaar wordt geroepen en jawel hoor de familiekamer komt vrij, duurt wel tot 2 uur omdat alles nog gepoetst moet worden etc maar dat deert niet, ik zet mijn megatas neer en ben BLIJ, nee lyrisch, eufories en zelfs zo erg dat G er een beetje niet goed van wordt wetende dat hij natuurlijk gewoon terug naar de tent moet... De meiden en ik strijken neer in de hotelkamer met Hastens bedden en de meest dikke, schone, witte donsdekbedden die je je maar kan voorstellen, ook onder de lakens is alles schoon, dekbed, matras en kussen (ja ik heb ff gekeken ). De kleintjes hadden zelfs een beertje die op ze wachtte in hun bed.

De dag kon beginnen voor mij,  de stress was weg en de nachtmerrie over. Ik heb wel erg te doen met G die terug naar de hel moet maar de jongens wilden op de camping blijven en hij offerde zich op voor mij de schat! Wat een vent heb ik toch.

Morgen het vervolg van dit verhaal.