28 en 29 mei voorjaarsfair, kom je ook? meld je aan op: tuttemerull@me.com

Samengestelde gezinnen


Ik heb net een heel artikel gelezen (Sante juni 2009) over samengestelde gezinnen en stiefmoeders/vaders.

En over hoe moeilijk dat eigenlijk is .
En dat klopt .
Het is verrekte moeilijk, ingewikkeld en ondankbaar en zoveel meer.
Helemaal niet simpel.
Niet oh wat leuk en gezellig hoor.
Als je niet oppast ga je er aan kapot en onderdoor en dat komt  niet door de kinderen nog door jezelf maar door iets of beter gezegd iemand die je er gratis bij krijgt.

De Santé: 
Maar liefst 60% van de samengestelde gezinnen loopt stuk.
En dat is niet omdat je niet van elkaar houdt.
En dat komt omdat je er allerlei faktoren bij krijgt zomaar gratis en voor niets, een ex bijvoorbeeld omdat dat toch de vader/moeder van de kinderen blijft, kinderen die verdrietig of tegendraads kunnen zijn, stiefouder die zich een buitenstaander kan voelen omdat hij of zij midden in een gezin stapt met een eigen geschiedenis of meningsverschillen over opvoeding.
Het duurt jaren voordat iedereen een goede balans vind en zijn/haar plek heeft gevonden.
Men moet als stiefouder geen hoge verwachtingen hebben, de 7 valkuilen voor stiefmoeders:
  1. een onrealistisch beeld van een stiefgezin
  2. te snel de zorgrol op zich nemen
  3. niet hebben gerekend op de ex partner
  4. zich al gauw de boze stiefmoeder voelen
  5. geen of weinig autoriteit bij de stiefkinderen
  6. onvoldoende steun van de partners
  7. worstelen met een onvervulde kinderwens als de partner geen kinderen meer wil
Nou dat is niet niks hè dames...daar schrik je van ?
Bovenstaand stuk klopt wel. Ik denk dat praten,  hoe cliché ook,  het belangrijkste is en van je hart geen moordkuil maken, gewoon zeggen wat je op je hart hebt en eerlijk zijn en laat ik daar nou heel goed in zijn in mijn mening geven en zeggen wat er op mijn hart ligt.
Dat scheelt een boel.
Kijk wij hebben er samen 7 en ik kan zeggen ik kan af en toe wel een dikke vakantie gebruiken om bij te komen van alle energie die daar in gaat zitten. Ik heb nooit gedacht laat ik eens een man zoeken nu met een stel kinderen , nee zo gaat dat niet, ik leerde G kennen en toen hij mij vertelde ik heb 4 kinderen viel ik zowat van mijn stoel  ook omdat ik tegenover hem zat en meteen helemaal in love was en dacht:" man lul niet zoveel grijp me"
Maar je word verliefd en hij had kids en ik had kids en dan doe je het ermee.
Ik neem even bovenstaande punten door:
  1. ik had niet echt een beeld wel dacht ik dat doe ik wel even en dat was dan wel weer heel onrealistisch want je doet het niet "even". Het is een verdomde zware, moeilijke en ondankbare taak.
  2. dat heb ik niet gedaan want ik heb eigenlijk gewoon de kat uit de boom gekeken en hun ook, kinderen moet je uit zichzelf op je laten afkomen dat kan je niet afdwingen en dat is dan ook gebeurt op een natuurlijke manier toen hun het wilden en niet omdat ik het wilde . Ik heb 3 kinderen van mezelf en daar ben ik verantwoordelijk voor. Verder deel je de zorg natuurlijk maar ik heb nooit de moeder van zijn kinderen willen zijn. Wel ben je bezig met opvoeden want elk gezin heeft andere normen en waarden en wij leren ze de onze en wij voeden naar onze regels de kinderen op en daar maken we geen verschil in dat doen we samen.
  3. nou ik had er wel degelijk op gerekend want ik kon,  al had ik het gewild,  er absoluut niet omheen, ik moest kennis komen maken, officieel op de thee (ja echt, haha,  ik kan het nog steeds niet geloven dat ik dat gedaan heb) .  Ik had er niet op gerekend dat het zo erg zou zijn dat ie zo'n erge ex zou hebben,  dat ze zo geobsedeerd zou zijn door mij en mij zou stalken en allerlei lulverhalen zou rondvertellen om zielig te worden gevonden en aandacht te krijgen,  nee daar had ik absoluut geen rekening mee gehouden temeer omdat zij al lang een relatie had toen ik G leerde kennen. Daar kan je je gewoon niet op voorbereiden op zoiets.
  4. ik heb me nooit de boze stiefmoeder gevoeld, misschien dat ze me wel zo gezien hebben dat weet ik niet, ik ben ik en daar moeten ze het mee doen en onze regels zijn onze regels en ik ga me niet anders voordoen dan ik ben en iedereen word hier gewoon gelijk behandeld.
  5. Samen staan we sterk en op 1 lijn en dat weten de kinderen ook , ze moeten naar ons luisteren of ze dat nu willen of niet,  daar is geen keuze in.
  6. gelukkig kan ik alles kwijt bij mijn lief en hij bij mij en praten we erover en zoals ik al zei trekken we 1 lijn naar de kinderen toe
  7. dat hebben we dus niet, beide hadden we best samen een kleine gewild, een kind van ons, hoe zou die eruit hebben gezien maar het is zo fijn om met zijn tweetjes te zijn als de kinderen bij de exen zijn dat we dat niet hebben willen opgeven en ik denk serieus dat onze relatie een stuk ingewikkelder was geworden met een kind erbij omdat 7 is zwaar en veel en nu hebben we echt tijd voor elkaar als ze er niet zijn en anders hadden we dan nog een kleine om ons heen gehad.
Onze kinderen zijn gelukkig blij met elkaar en kunnen heel erg goed met elkaar en met ons dus dat geeft rust. En het is niet waar dat je van allemaal evenveel houdt er is wel degelijk verschil tussen je eigen kinderen en de kinderen van de ander, je houdt van ze maar anders, dat is gewoon zo en is niet anders en is ook gewoon heel normaal daar hoef je niet raar over te doen. Voor de rest is 7 gewoon een groot aantal en zeker omdat ze allemaal even oud zijn en dus allemaal tegelijk een beetje aan het puberen gaan slaan of al mee bezig zijn .
En omdat 7 heel veel wasmanden kleding geeft te wassen en heel veel handdoeken en veel fietsen onder het afdak en veel beddengoed en heel veel rotzooi en veel lawaai als ze allemaal aan het schreeuwen zijn aan tafel en veel boterhammen en veel opvoeden betekent.
En dat laatste is zooooooo vermoeiend.
Ik las laatst het volgende bij iemand: IK ZOU EEN LEUKE MOEDER ZIJN ALS IK NIET ZO DRUK WAS MET OPVOEDEN.
Nou die klopt als een bus!