28 en 29 mei voorjaarsfair, kom je ook? meld je aan op: tuttemerull@me.com

Wat zou jij doen?


Ik heb net een verhaal gelezen over een vrouw wiens familielid een nier nodig heeft en de betreffende vrouw de perfecte match is maar die wil haar nier niet afstaan.

Ik hoor dan iedereen roepen : " ik vind dat niet normaal je geeft je familie toch een nier?" 

Ik ben daar eens over na gaan denken en moet heel eerlijk toegeven dat ik het niet zou weten of ik dat zou kunnen...
Ik baal dat ik niet gewoon kan zeggen : "Tuurlijk zou ik mijn nier afstaan...". 
Voel me dan ook best een egoist dat ik daar zo over denk.
Maar ik vraag me ook af als puntje bij paaltje komt zou ik het dan wel of niet doen en hoeveel mensen zouden het daadwerkelijk doen want je hebt snel iets geroepen maar het ook daadwerkelijk doen is natuurlijk wat anders.
En ja als ik een nier nodig zou hebben zou ik ook heel blij zijn dat iemand er eentje aan mij zou willen afstaan en zou dat ook heel grootmoedig vinden van die persoon en eeuwig dankbaar zijn maar ikzelf weet heel eerlijk niet of ik het zou kunnen.
Of ik zo onbaatzuchtig kan zijn, zo moedig en zo niet egoistisch.

Het is namelijk een hele zware operatie en het kan ook zijn dat die ander je nier afstoot waarna en zij/hij dus nog geen nier heeft maar jij hebt er ook nog maar 1 en wat als die nier het dan begeeft, dan heb je zelf niets meer...
Ik vind het echt heel erg moeilijk en tuurlijk als het een van je kinderen is doe je het denk ik meteen, zonder een seconde te twijfelen, maar stel het is verder weg van je. Of zelfs een broer of zus of neef of nicht of partner of vriendin of weet ik wie .....
Ik vind het eng eerlijk gezegd en hoop dat ik nooit over zo'n vraag hoef na te denken maar het lijkt me echt niet gemakkelijk zo'n beslissing.
En ik ben er niet trots op dat ik er zo over denk , misschien ben ik toch veel egoïstischer dan ik zelf dacht.

Stom


  • Dat Joran van der Sloot vrij rondloopt
  • Dat het regent
  • Dat ik misselijk word van die bril
  • Dat ik niet kan zingen
  • Dat ik een blessure heb
  • Dat ik rimpels krijg
  • Dat onze kat op een zwart gelakte piano wil slapen waar je elk wit haartje dus honderd keer erger ziet
  • Dat kinderen niet opruimen
  • Dat opvoeden zo verdomd zwaar is soms
  • Dat nagels groeien, je knipt ze toch weer af
  • Dat ik zo bang ben van horror films en toch heus wel weet dat het maar film is
  • Dat ik altijd zin heb in iets wat ik niet in huis heb
  • Dat ik al 6 jaar niet meer rook en toch nog wel eens zin heb in een sigaret maar absoluut niet tegen rook kan en ik een echte anti roker ben geworden
  • Dat ik zo verslavingsgevoelig ben, voor alles (drank, sigaretten, koekjes, koffie, chocola, chips etc etc)
  • Dat ik nog minstens 35 boeken heb liggen die ik nog wil lezen maar geen tijd heb
  • Dat ik dolgraag in retraite zou gaan een maandje maar ja die kinderen dan?
  • Dat Nederlanders zulke zeurpieten zijn
  • Dat mijn kinderen steunzolen nodig hebben
  • Dat mijn bureau alweer een puinzooi is en ik het vorige week nog helemaal heb opgeruimd
  • Dat het hier niet altijd lente is
  • Dat mensen elkaar soms zo pijn doen
  • Dat alles zakt behalve mijn tandvlees, dat kruipt juist weer omhoog
  • Dat ik nooit eens aan tickets voor Mooi weer de Leeuw kom
  • Dat er stof op luxaflex komt
  • Boodschappen doen
  • Dat men bijna geen reacties achterlaat op mijn stukjes
  • Dat een hond niet gewoon op de wc kan poepen
  • Dat ik zo weinig fotografeer
  • Dat ik zoveel stom vind

Bril


Nou dit is ie dan de bril....
Het is ff wennen, ik lijk wel dronken als ik loop.
Ik heb +1 voor veraf, tuurlijk heb ik weer wat raars, anders dan anders..hoe kan het ook anders.
Normaal is namelijk dat je + hebt voor dichtbij.
Dan heb ik aan 1 oog ook nog -0,5 wat inhoudt dat je een cilinder in je glas hebt en dat maakt dat je dat dronken gevoel krijgt.
Kwestie van wennen zegt de opticien en als het niet went na 2 weken even terug komen dan haalt ie de cilinder eruit. Ik denk dan al meteen dat het dus niet altijd een kwestie van wennen is...
Ik heb hem precies een kwartier op gehad en af gezet want ik ben KOTSmisselijk.
Kwestie van wennen...


Eerst was er de avatar en nu is er de buddypoke.

Avatar is een "portret" van jezelf maar de buddypoke is een poppetje dat beweegt en vriendjes maakt, kan knuffelen, schoppen, slaan, bloemen kan geven etc etc.
Dit poppetje ben je zelf.
Met dit poppetje kan je anderen die ook een buddypoke hebben knuffelen, kussen, slaan, schoppen, smeken, mee uit vragen, troosten etc .....
Je hoeft dus je stoel niet meer uit om een ander wat aandacht te geven.
Ach leuk toch virtueel troosten, roddelen, knuffelen, zingen, muziek maken, kussen...
Ik vind het een leuk iets, alleen waarom dat geweld? Waarom kan dat poppetje meteen ook slaan, schoppen, een vuist naar je uithalen etc?? 
Ben benieuwd wanneer de Buddypoke wereld er is waar je een huis kan kopen, in kan wonen, leven etc.....maar laten we dan het geweld eruit halen zodat dit een wereld zonder zinloos geweld wordt, zonder ruzie...en zonder financiële crisis.